نقش کارگران در پیروزی انقلاب اسلامی

معرفی کتاب

جامعه شناسی سیاسی ایران عرصه مطالعات مربوط به شناخت جایگاه مؤثر و بوم شناختی نیروهای اجتماعی است. یکی از راههای شناخت انقلاب اسلامی، درک جامع نیروهای اجتماعی است. تاکنون نظرات و دیدگاه های گوناگونی در رابطه با علت پیروزی انقلاب اسلامی ایران و سقوط رژیم پهلوی مطرح شده است، در حالی که یکی از جنبه هایی که انقلاب اسلامی کمتر از آن زاویه مورد بررسی قرار گرفته است، بررسی رابطه بین دو متغیر ساخت قدرت سیاسی و نیروها و طبقات اجتماعی موجود در جامعه است. می توان نوعی رابطه مستقیم بین سیاست هایی که توسط ساخت سیاسی جامعه اعمال می شود و عکس العمل و مواضع نیروها و طبقات مختلف جامعه در قبال آن قائل شد.
در تحلیل های مختلف از انقلاب اسلامی ایران، به نقش گروهها و جریان های گوناگون پرداخته شده و هر کدام از این تحلیل ها بر اساس رهیافت نظری خاصی صورت می گیرد.

اگرچه، با توجه به وضعیت اجتماعی و سیاسی و اقتصادی قبل از انقلاب اسلامی، کارگران از جمعیت نسبتا قابل توجهی برخوردار بوده اند و تاثیر زیادی بر تحولات سیاسی و اجتماعی ایران معاصر داشته اند، با این حال، از جایگاه و نقش کارگران تحلیل های مبتنی بر رویکرد های فرهنگی–اعتقادی کمتر صورت گرفته است. نقش آنها یا در سایهی دیگر قشرهای اجتماعی دیده شده و یا با تحلیل های وارداتی از جمله مارکسیستی، واقعیت حضور و ایفای نقش آنها مخدوش نشان داده شده است.

در انقلاب اسلامی ایران کارگران با اعتقاد و ایمانی که داشتند و با پیروی از هدایت ها و راهنماییهای امام خمینی همپای دیگر اقشار جامعه از طریق سازوکارهای مخصوصی مانند راهپیمایی، اعتصاب و غیره در همراهی با انقلابیون بسیار موثر واقع شده اند.

این پژوهش با تعیین جایگاه واقعی مشارکت جریان کارگری در پیروزی انقلاب اسلامی، در پی تحلیلی جامع از نقش کارگران در انقلاب اسلامی ایران است. با این نگاه کارگران به عنوان بخشی از ملت ایران با الهام از اندیشه های امام خمینی علاوه بر خواسته های صنفی خود با رویکرد مبارزه با طاغوت در عرصه انقلاب اسلامی وارد شده و ظرفیت های انقلابی خود را بروز داده اند. امید است این اثر آغازی برای تمرکز بر سایر موضوعاتی باشد که به شناخت هر چه بیشتر از انقلاب اسلامی ایران منجر شود.