واقعه عاشورا و پاسخ به شبهات با پژوهشی نو

معرفی کتاب

این کتاب می کوشد با نگاهی به واقعه عاشورا و آشکار ساختن برخی از مسایل و رخدادهای آن دوره، شبهاتی را که در این زمینه عنوان شده اند پاسخ گوید.

در عناوین این کتاب می خوانید: «پیشگفتار»، «امامت امام حسین علیه السلام در قرآن»، «مرجعیت دینی امام حسین علیه السلام در قرآن»، «فضایل امام حسین علیه السلام در قرآن»، «مرجعیت دینی امام حسین علیه السلام در روایات»، «امامت امام حسین علیه السلام در احادث»، « فضایل امام حسین علیه السلام در احادیث»، «اخلاق امام حسین علیه السلام»، «فلسفه عزاداری»، «برپایی شعائر دینی»، «عزاداری»، «مرثیه»، «گریستن»، «یزید و خاندان او»، «دیدگاه ها درباره قاتلان امام حسین علیه السلام»، «پاسخ به شبهات».

در بخش پاسخ به شبهات به سؤالاتی چون: «آیا امام حسین علیه السلام در فتوحات خلفا شرکت نموده است»، «آیا امام علیه السلام از شهادت خود آگاه بوده است»، «آیا خداوند امام حسین علیه السلام را یاری نکرد»، «چرا امام علیه السلام اهل بیتش را همراه خود آورد»، «چرا امام علیه السلام به اصحاب خود اذن رفتن داد»، «چرا مسلم، ابن زیاد را در خانی هانی نکشت»، «چرا حضرت ابوالفضل علیه السلام آب نیاشامید»، «چرا امام حسن علیه السلام صلح کرد ولی امام حسین علیه السلام قیام»، «آیا شهیدان کربلا برتر از شهیدان می باشند» پاسخ داده شده است.

در پاسخ به این که چرا حضرت ابوالفضل علیه السلام آب نیاشامید؟ می خوانید: «سؤال شده: چرا حضرت عباس علیه السلام آب نیاشامید تا سیراب شده، با قوت و نیروی بیشتری بر دشمن حمله کند و آنان را نابود سازد و از این راه بتواند به امام حسین علیه السلام و دین بیشتر خدمت کند؟

پاسخ:
اولا: هدف امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا کشتن عموم مردم نبوده است، بلکه هدف اصلی حضرت بیداری امت اسلامی است و کشتن دشمن باید در حد ضرورت باشد. ثانیا: مسأله اثبات مظلومیت امام حسین علیه السلام است که در طول تاریخ، مردم را به او متوجه ساخته و دل ها را سوزانده است و منجر به نهضت ها و شورش هایی بر علیه حکومت یزید و یزدیان شده است.

ثالثا: حضرت اباالفضل علیه السلام می دانست که چه آب بیاشامد و چه نیاشامد او و برادرش امام حسین علیه السلام کشته خواهند شد و هرگز از این میدان جان سالم به در نخواهند برد؛ زیرا دشمنان مصمم به قتل او و جوانان بنی هاشم هستند، لذا چه بهتر که با لب عطشان به ملاقات پروردگارش رفته و به شهادت نایل آمد.

شاهد مطلب این است اگر انسان بداند که آشامیدن آب سبب نجات او است خوردن آب بر او واجب می گردد، ولی حضرت عباس علیه السلام از زندگی و بقای خود قطع امید نموده و کشته شدن خود را حتمی می دانست.

رابعا: حضرت عباس این را خیانت می دانست که خود آب بیاشامد، در حالی که امام حسین علیه السلام و عیالاتش و تمام اهل بیتش تشنه هستند. این خلاف ادب است که امام او تشنه باشد و انسان خود را سیراب کند.

خامسا: ایثار از سجایا و اخلاق نیکوی اهل بیت علیهم السلام بوده است. حضرت عباس علیه السلام در این واقعه نهایت ایثار و از خود گذشتگی را نسبت به امام حسین علیه السلام و اهل بیت او نشان داده است، همان گونه که پدرش حضرت امیرمؤمنان و فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسین علیهم السلام از خود گذشتگی کرده و با سه روز روزه هنگام افطار، غذای خود را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند و خود با آب و شکمی گرسنه به سر بردند.