loader-img
loader-img-2
بعدی
بعدی بازگشت
بعدی بازگشت

بچه های ممد گره: خاطرات دیده بانی گردان های ادوات و توپخانه لشکر 32 انصارالحسین

ناشر فاتحان

نویسنده حمید حسام

مستندساز عباس نوریان

سال نشر : 1395

تعداد صفحات : 528

خرید پیامکی این محصول
جهت خرید پیامکی این محصول، کد محصول، نام و نام خانوادگی، آدرس و کد پستی خود را به شماره زیر ارسال نمایید: کد محصول : 53072 10003022
احتمال تاخیر در تهیه
25,000 تومان
افزودن به سبد سفارش

معرفی کتاب

کتاب «بچه های مَمّد گره» به بیان خاطرات دیده بانی گردان های ادوات و توپخانه لشکر 32 انصارالحسین(ع) استان همدان می پردازد که توسط حمید حسام نگارش شده و توسط انتشارات فاتحان به چاپ رسیده است. عباس نوریان مسئول واحد دیده بانی گردان ادوات لشکر 32 انصارالحسین(ع) هم مقدمه ای کوتاه برای این خاطرات نوشته است.

لشگر انصارالحسین(ع) متشکل از نیروهای استان همدان بود و رزمندگانی که اهالی این استان بودند در آن می جنگیدند. با آغاز جنگ تحمیلی توسط حزب بعث عراق، رزمندگان عمدتا سپاهی از همدان به شکل تخصصی با فن دیده بانی آشنا نبودند. سرعت، پیشروی های زمینی دشمن، فرصت آموزش و استفاده از ابزار آتش را به نیروهای مردمی نمی داد و به غیر از دو سه تن که پیش از جنگ، خدمت سربازی را در ارتش گذرانده بودند، کسی با به کار گیری ظرفیت آتش منحنی آشنا نبود.

در سال 1359 که شروع خاطرات کتاب هم از همین مقطع است، رزمندگان سپاه همدان، مسئول دفاع از شهر سرپل ذهاب بودند و سهمشان برای این دفاع، فقط یک قبضه خمپاره اندازه 120 میلی متری بود.

این کتاب 6 بخش دارد که به ترتیب عبارتند از: دیده بانی در سال ۱۳۵۹، دیدبانی در سال ۱۳۶۰، دیده بانی در سال ۱۳۶۱، دیده بانی در سال ۱۳۶۲، دیده بانی در سال 1365 و دیده بانی در سال ۱۳۶۷.

عنوان برخی از خاطرات این کتاب عبارت است از: نمیری تا خودم بکشمت، شیرینی خامه ای اعلا، فرمانده صبور، خضاب خون، خال هندی، پدرت را در می آورم، میازار موری که، قبر گمشده، کارخانه نمک، تانک پر رو، پس از پاتک، گیر کار خودم بودم، تلخی های قصر شیرین.
پایان هر خاطره نیز نام راوی (که سمتش نیز به پیوست آمده است) همراه با مکان و زمان وقوع خاطره و مکان و زمان بیان خاطره ذکر شده است.

آن جبهه با آن گستردگی تنها یک دیدبان داشت، «محمد منوچهری»که بچه های همدان به خاطر این که خوب و دقیق گرای عراقی ها را به قبضه های خمپاره ها و توپخانه ها می داد «ممد گره» صدایش می کردند.
شاگردی «ممد گره» توفیقی بود که شامل حال هر کسی نمی شد. کار دیده بانی تخصص و آموزش با شجاعت همراه با حوصله و صبر می خواست و همه این ها بدون اخلاص در عمل و توکل و سپردن کار برای خدا پشیزی نمی ارزید. و ممد گره همۀ این ها را داشت و خدا روزی من کرد که شاگرد او باشم.
کاربر گرامی توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظر شما در رابطه با همین مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که در این رابطه سوالی دارید و یا نیازمند مشاوره هستید از طریق تماس تلفنی و یا بخش مشاوره اقدام نمایید.
نام و نام خانوادگی
پست الکترونیک
نظر
کد امنیتی
شما هم می توانید گزیده انتخابی خود از کتاب را ثبت کنید.
نام و نام خانوادگی
عنوان
برگزیده
کد امنیتی
محصولات مرتبط
اخبار مرتبط
بازدیدهای اخیر شما