کیمیای وصال

فراز 1:
حرکت در مسیر تزکیه نفس و خودسازی در گرو تحصیل آگاهی و شناخت از چهره اصلی خود است. انسان باید دریابد که پیش از حیات دنیایی، از چه حیاتی برخوردار بوده و معرفت اش در باره حقایق هستی، چه اندازه بوده است. همچنین در حیات دنیایی خود بیندیشد تا دریابد که پس از ورود به عرصه دنیا، چه حجاب هایی او را فراگرفته و از چه حقایقی محجوب مانده است؛ البته این آگاهی برای هر انسان علاقه مند به تزکیه و پاکسازی نفس، ضروری است؛ زیرا پس از این آگاهی است که می کوشد راهی برای از بین بردن حجاب ها و آلودگی ها بیابد............گاه ممکن است چنین تصور شود که منظور از حیات دنیایی، زندگی انسان در عالم طبیعت و ماده است که از آن تعبیر به حجاب ها شده است؛ ولی باید توجه داشت که وقتی در قرآن کریم کلمه ای همچون « الحیوة الدنیا » آورده می شود، مقصود زندگی در عالم ماده و طبیعت نیست، بلکه مراد، حیات پایین و پست است که انسان می تواند در برابر آن از حیاتی بالاتر برخوردار باشد و تا زمانی که در این حیات پست به سر می برد، از مشاهده وجه حضرت حق، محجوب و محروم است.
فراز 2:
پرهیز از اهل غفلت در کلام معصومان:
در روایات به پرهیز از همنشینی و مصاحبت با اهل غفلت بسیار سفارش شده است؛ چنانکه امام صادق علیه السلام در این باره می فرمایند:

وَ اقطَع عَمَّن یُنسِیک وَصلُهُ ذِکرِ اللّهِ و تَشغَلُکَ أُلفَتُهُ عَن طاعة اللّهِ. فَإنَّ ذلِک مِن أولیاءِ الشَّیطانِ و أعوانَهَ وَ لا یَحمِلنَکَ رُؤیَتُهُم إلی المُداهِنَةِ عِندَ الحَقِّ، فَإنَّ فی ذلِکَ خُسراناً عَظیماً نَعُوذُ باللّهِ.

پیوند خود را با کسی که همنشینی با او تو را از یاد خدا غافل می کند و الفت و انس با او تو را از طاعت خدا بازمی دارد قطع کن!
همانا چنین کسی از اولیای شیطان و از یاران و کمک کاران اوست!
پس وقتی از کنار تو گذشت با او گرم نگیر! که همانا در این کار (گرم گرفتن و انس گرفتن با چنین کسی) زیان بزرگی نهفته است که از آن به خدا پناه می بریم!

مستدرک الوسائل، ج8، ص 352، ح 9640

البته باید توجه داشت که اینجا مقصود پرهیز از همدلی و انس قلبی در معاشرت با چنین کسانی است؛ وگرنه برخورد مناسب و محترمانه که در آن به حد ضرورت اکتفا شود و در عین حال بیزاری قلبی از رفتار آنان وجود داشته باشد، نه تنها این پیامد را ندارد بلکه از سیره خود معصومین علیهم السلام هم بوده است.

ص171