فقاهت در تشیع

در قسمتی از این کتاب میخوانیم: « ما چه بخواهیم یا نخواهیم به عقل و فطرت جوان امروز نمی توانیم قفل بگذاریم و ادراک آنها را محدود نماییم و تشخیص آنها را در اختیار خود قرار دهیم. همان روش و شیوه ای که صدها سال علما و زعمای اهل سنّت و جماعت برای تثبیت مسیر خلاف و تقابل با اهل بیت عصمت سلام الله علیهم به کار بردند و حقایق را از دیدگان مردم پنهان نمودند؛ و به انواع حیَل و مستمسک، خلاف را صواب و صواب را خلاف جا زدند و حق را زیر پا نهاده، باطل را به جای حق علَم کردند، و علیّ مرتضی را در زاویۀ عزلت قرار دادند و تمام اعمال و رفتار خلاف شرع و خائنانۀ حضرات را توجیه و تأویل و به دست نسیان و انکار سپردند. ولی اکنون می بینیم که زمانه در حال تغیّر و تحوّل است؛ مردم به واسطۀ تحوّلاتی در تبادل اطّلاعات در سطح جهانی، و دسترسی همگانی به مطالب و حقایق، در فضای جدیدی قرار گرفته اند و به خوبی می توانند از صحّت و سقم سخنان اطمینان حاصل نمایند. اکنون دیگر یک روحانی و عالم سنّی نمی تواند با سرپوش گذاردن بر روی حقایق تاریخی و وقایع لا یُنکَر، اذهان و افکار و امیال مخاطبین خود را در اختیار خویش قرار دهد.

پدیده های تکنولوژی جدید و فناوری شگرف امروز گرچه دارای معایب و نواقصی است، ولی این ارمغان مبارک و هدیۀ خجسته را برای نسل امروز مهیّا نموده است که پرده های ظلم و عصبیّت و کتمان و هویٰ و هوس که همچون سدّی محکم در دهانۀ جریان رودخانه و مسیل آب گوارا برای سیراب نمودن دل ها و نفوس مستعدّه قرار گرفته بودند، دیگر اثر خود را از دست داده اند و چشمۀ خروشان و زلال معرفت بر بستر نفوس و قلوب جویندگان و پویندگان حق و حقیقت، ساری و جاری می گردد.

جوان امروز بیش از آنکه به سخنان ما گوش فرا دهد، به عملکرد و رفتار ما می اندیشد و آن را با موازین فطری و عقلانی خویش به محک و سنجش می گذارد. تألیف کتاب های فقهی و فلسفی و اخلاقی در برابر یک دروغ و یک تزویر و یک خلاف، پشیزی به حساب نمی آید؛ و برگزاری مجالس وعظ و خطابه در برابر رویکرد خلافِ اخلاق، سودی نخواهد بخشید. امروزه دیگر سخن از طهارات و نجاسات با نسل جوان ثمری ندارد، و رساله های عملیّه که متکفّل احکام و تکالیف ظاهری می باشند، در فضای فرهنگ و باورهای نسل جدید چندان مشکلی را حل نخواهند کرد. تکلیف به نماز و روزه و خمس و زکات بدون ارائۀ مبانی اخلاق و اعتقادات رصین و قابل هضم و قبول، مثمر ثمر نخواهد بود.»