نشان سرخ

ابو دجانه قبل از بعثت در طایفه بنی سلیم از قبیله خزرج در شهر یثرب (مدینه امروزی) به دنیا آمد. در سال ۱۲ بعثت در پیمان عقبه دوم با پیامبر بیعت کرد و از یثربی های پیشگام در اسلام بود. او در یثرب همراه سعد بن معاذ به مبارزه با بت پرستی برخاست و بت های قبیله بنی ساعده را در هم کوبید. بعد از هجرت پیامبر به مدینه، هنگام مراسم برادری اسلامی، پیامبر بین او و عتبه بن غزوان پیمان برادری استوار کرد.

ابو دجانه در همه جنگ های زمان پیامبر شرکت کرد و از دلیران جنگ به شمار می آمد و در هنگام جنگ ها دستمالی (عصابه) سرخ بر سر می بست و به عنوان ضرب المثل فرود آمدن مرگ شده بود.

پس از پیروزی مسلمانان بر یهودیان بنی نضیر، پیامبر اموال آنها را تنها بین مهاجران قسمت کرد و به انصار چیزی نبخشید، به جز به ابو دجانه و سهل بن حنیف که فقیر بودند. در جنگ احد علی بن ابی طالب و ابو دجانه تنها کسانی بودند که بعد از فرار کردن مسلمانان همراه پیامبر ماندند و از او دفاع کردند که آیه ۱۵۱ سوره آل عمران در مورد این سخن می گوید.

در این جنگ پیامبر(ص) شمشیری به او بخشید، که ابو دجانه آنقدر با این شمشیر جنگ کرد که تیغه اش خم شد. بر اساس روایات شیعه، با اینکه پیامبر(ص) در جنگ احد بیعتش را از ابو دجانه برداشت و به او اجازه ترک صحنه جنگ داد، اما او دفاع از پیامبر(ص) را رها نکرد و با پیامبر بیعت کرد که تا سر حد مرگ بجنگد.

رجعت و یاری مهدی(عج)

در احادیث شیعه آمده است که ابو دوجانه در هنگام ظهور رجعت کرده و از یاران امام(عج) خواهد بود. امام جعفر صادق(ع) در ضمن حدیثی فرموده اند: «(همراه ظهور قائم) ۲۷ نفر از پشت کوفه ظاهر شده (و به مهدی می پیوندند)، ۱۵ نفر آنها از قوم حضرت موسی(ع) هستند که به سوی حق هدایت می کنند و حاکم به حق و عالم هستند؛ و هفت نفر از آنها از اصحاب کهف هستند و بقیه عبارتند از: یوشع بن نون، سلمان فارسی، ابو دجانه انصاری، مقداد و مالک اشتر. اینان در خدمت امام زمان(عج) به عنوان یاران و فرماندهان او به شمار می آیند».