فرعون ها هم می میرند
گردونه تاریخ 5
5 (1)
سال نشر : 1396
تعداد صفحات : 182
خرید پیامکی این محصول
جهت خرید پیامکی این محصول، کد محصول، نام و نام خانوادگی، آدرس و کد پستی خود را به شماره زیر ارسال نمایید:
کد محصول : 59016
10003022
معرفی کتاب
عناوین این بخش ها عبارتند از:• کشف دوبارۀ مصر باستان
• مصریان نخستین و نیمه خدایان مرده
• فرعون خئوپس، خدای خوب
• من آشفتگی یک سرزمین را به تو نشان میدهم
• ملکه حتشپسوت، اعلیحضرت مونث
• فرعون تحوطمس سوم، مات کنندۀ آسیایی ها
• فرعون اخناتون، جنایتکار اخناتون
• فرعون رامسس دوم، آغاز پایان
کتاب فرعون ها هم می میرند اثر الیزابت پین از انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شده است.
مقدمه:
واژه “فِرعَون” لقبی است که در دوره متأخر برای نام بردن از فرمانروایان سلسله های مصر باستان به کار می رود. هر چند، از نظر تاریخی، فرعون فقط در طی پادشاهی نوین مصر، به ویژه در میانه دودمان هجدهم مصر، پس از سلطنت “حتشپسوت” به عنوان یک لقب برای پادشاهان مورد استفاده قرار گرفت. فرعون مدیر ارشد، رئیس ارتش، و فرمانروای کل مصر تلقی می شده است. او همچنین پسر “رع” به شمار می آمده. واژه فرعون از ریشه قبطی “پِرآ” به معنای «خانهٔ بزرگ» است؛ اشاره ای به این واقعیت که فرعون ها خود را پناهگاه مردم می دانستند و برای خود کاخ های بزرگ پادشاهی داشتند. با آنکه در اصل این واژه اشاره به کاخ پادشاهی فرمانروا می کرد، تا هنگام “توتمس سوم” (1425–1479 پ. م) در پادشاهی نوین، دیگر به عنوان نامی برای شخص فرمانروا به کار گرفته می شد.
نخستین شخصی که در تاریخ مصر باستان به نام فرعون مشهور است، شخصی است به نام پادشاه عقرب که نام اصلی وی مشخص نیست؛ ولی در نقشی که از او روی یک گرز سنگی وجود دارد، عقربی روبروی صورت او دیده می شود و به این دلیل او را به این نام می خوانند. از فراعنهٔ مصر می توان خوفو، خفرع، منکورع، رامسس دوم، آخناتون، توت آنخ آمون، شهبانو حتشپسوت، و توتمس سوم را نام برد. در میان تمامی این فراعنه، خوفو، خفرع و منکورع به خاطر ساختن اهرام ثلاثه، توتمس سوم و رامسس دوم به خاطر قدرت بیش از حد در اداره کشور و کشورگشایی، آخناتون به خاطر مخالفت و ضدیت با تمام عقاید فراعنه گذشته و ساختن شهر آخن آتون (افق آتون) به همین منظور و توت آنخ آمون به خاطر مرگ عجیبش در سن هیجده سالگی و گنجینه دست نخوردهٔ مقبره خود بیش از بقیه فراعنه شهرت دارند.
واژه “فِرعَون” لقبی است که در دوره متأخر برای نام بردن از فرمانروایان سلسله های مصر باستان به کار می رود. هر چند، از نظر تاریخی، فرعون فقط در طی پادشاهی نوین مصر، به ویژه در میانه دودمان هجدهم مصر، پس از سلطنت “حتشپسوت” به عنوان یک لقب برای پادشاهان مورد استفاده قرار گرفت. فرعون مدیر ارشد، رئیس ارتش، و فرمانروای کل مصر تلقی می شده است. او همچنین پسر “رع” به شمار می آمده. واژه فرعون از ریشه قبطی “پِرآ” به معنای «خانهٔ بزرگ» است؛ اشاره ای به این واقعیت که فرعون ها خود را پناهگاه مردم می دانستند و برای خود کاخ های بزرگ پادشاهی داشتند. با آنکه در اصل این واژه اشاره به کاخ پادشاهی فرمانروا می کرد، تا هنگام “توتمس سوم” (1425–1479 پ. م) در پادشاهی نوین، دیگر به عنوان نامی برای شخص فرمانروا به کار گرفته می شد.
نخستین شخصی که در تاریخ مصر باستان به نام فرعون مشهور است، شخصی است به نام پادشاه عقرب که نام اصلی وی مشخص نیست؛ ولی در نقشی که از او روی یک گرز سنگی وجود دارد، عقربی روبروی صورت او دیده می شود و به این دلیل او را به این نام می خوانند. از فراعنهٔ مصر می توان خوفو، خفرع، منکورع، رامسس دوم، آخناتون، توت آنخ آمون، شهبانو حتشپسوت، و توتمس سوم را نام برد. در میان تمامی این فراعنه، خوفو، خفرع و منکورع به خاطر ساختن اهرام ثلاثه، توتمس سوم و رامسس دوم به خاطر قدرت بیش از حد در اداره کشور و کشورگشایی، آخناتون به خاطر مخالفت و ضدیت با تمام عقاید فراعنه گذشته و ساختن شهر آخن آتون (افق آتون) به همین منظور و توت آنخ آمون به خاطر مرگ عجیبش در سن هیجده سالگی و گنجینه دست نخوردهٔ مقبره خود بیش از بقیه فراعنه شهرت دارند.
-
زبان کتابفارسی
-
سال نشر1396
-
چاپ جاری4
-
شمارگان1000
-
نوع جلدجلد نرم
-
قطعرقعی
-
تعداد صفحات182
-
ناشر
-
نویسنده
-
مترجم
-
وزن240
-
تاریخ ثبت اطلاعاتسهشنبه 2 آبان 1396
-
تاریخ ویرایش اطلاعاتسهشنبه 14 آذر 1402
-
شناسه59016
-
دسته بندی :
محصولات مرتبط