پیشینه شیعه در قرآن از منظر فریقین (با تاکید بر آیه هفتم از سوره بینه)

معرفی کتاب

نویسنده این کتاب را با یک مقدمه آغاز و در پنج فصل با عنوان هایی همچون: کلیات، بررسی آیات شأن نزول، بررسی آیات غیر شأن نزول، ارزیابی مهم ترین شبهات مخالفان به سرانجام رسانده است.

مکتب تشیع، از دیر زمان با اتهامات واهی و دور از شأن روبه رو بوده است؛ حتی برخی، وجود این مکتب را به عبدالله سبا نسبت داده اند، از این رو نویسنده در مقدمه این کتاب درباره ضرورت پژوهش درباره تاریخ پیدایش تشیع و شیعه چنین نگاشته است:

ما در این اثر، از هرگونه پیش داوری، تعصب کورکورانه و بی منطقی پرهیز کرده، این مسأله را طبق معیار های علمی بررسی می کنیم و از کتاب و سنت و همچنین از منابع معتبر اهل سنت، به پیشینه شیعه خواهیم پرداخت. پرسش اصلی، چیستی پیشینه شیعه در قرآن از منظر فریقین است.

ما در این اثر، پاسخ این پرسش را با توجه به آیه هفت سوره مبارکه بینه، و برخی روایات شأن نزولی فریقین دست خواهیم آورد. در ضمن، به برخی شبهات مطرح شده در ذیل آیه خواهیم پرداخت. در برخی منابع تفسیری، روایی و تاریخی اهل سنت، شیعیان علی(ع)، تنها مصداق «خیر البریه» شناخته شده اند؛ که این امر مثبت و در خور توجه است. این امر در اثر حاضر، با تکیه بر آیات قرآن و روایات فریقین، به ویژه روایت اهل سنت، تبیین و ارزیابی شده است.

هدف اصلی در این اثر، شناخت دقیق دو جریان فکری خیر البریه و شر البریه بر اساس مستندات موجود در منابع معتبر فریقین است و هدف دیگر این تحقیق، بر طرف کردن سوء ظن ها از شیعیان و معرفی چهره واقعی آنها به دیگران است.

ایجاد وحدت بین مسلمانان و نزدیکی دو مکتب تشیع و تسنن، از دیگر اهداف مهم این پژوهش به شمار می رود. در این پژوهش از گفتار تفرقه افکن و تحلیل ها غیر علمی، به شدت پرهیز شده است.

نویسنده در فصل اول به مفهوم شناسی شیعه در لغت، قرآن و روایت شیعه و اهل سنت، و همچنین به بررسی پیشینه موضوع شیعه از دیدگاه دانشمندان فریقین پرداخته و در فصل دوم مفهوم آیه خیر البریه، تفسیر اجمالی آیه و روایت شأن نزول در روایت شیعه و اهل سنت را بررسی کرده است.نویسنده در فصل سوم روایات غیر شأن نزول همچون خیر الخلق، خیر الناس، خیر البشر، مختار خدا، خیر الامه، خیر الرجال، برگزیده اهل بهشت، احب الخلق و محبوترین گروه را واکاوی نموده است.

در فصل چهارم نیزدیدگاه های دانشمندان شیعه همانند: فرات کوفی، علی بن ابراهیم قمی، طبرسی، کاشانی، بحرانی، طباطبایی و شیرازی و دانشمندان اهل سنت همچون: حبری، بلاذری، طبری، ابن مردویه، حسکانی، خوارزمی، ابن عطیه اندلسی، گنجی شافعی و جوینی درباره آیه هفت سوره بینه تبیین شده است.

بشوی در فصل پنجم به ارزیابی مهم ترین شبهات مخالفان درباره هفت سوره بینه همچون: شبهه ابن جوزی، شبهه ابن تیمیه، شبهه ابن حجری هیتمی، شبهه آلوسی و شبهه البانی پرداخته است.