«سحرنامه» پنجره ای به باغ دلگشای شعر ارجمند «مهدوی» است. پنجره ای که روح مان را به تنفس عطر حضور و چشم مان را به تماشای خورشید ظهور دعوت می کند. از قاب این پنجره روشن می توان به آبی آسمان نگاه کرد و دل به مهربانی خدا سپرد. خدایی که در همین نزدیکی است.
«سحرنامه» مژده آمدن مسیحا نفسی است که با آمدنش، از جان و جهان رزوهامان عید و امید می بارد.