loader-img
loader-img-2
بعدی
بعدی بازگشت
بعدی بازگشت

من ترسو نیستم (خاطرات وندی شرمن مذاکره کننده ارشد آمریکایی)

خرید پیامکی این محصول
جهت خرید پیامکی این محصول، کد محصول، نام و نام خانوادگی، آدرس و کد پستی خود را به شماره زیر ارسال نمایید: کد محصول : 77598 10003022
55,000 52,300 تومان
افزودن به سبد سفارش

معرفی کتاب

کتاب من ترسو نیستم، خاطرات وندی شرمن مذاکره کننده ارشد آمریکایی می باشد که با ترجمه مهدی خانعلی زاده و زهرا ساعدی خامنه در انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی به چاپ رسیده است.

«وندی روث شرمن» معاون سیاسی وزارت امور خارجه آمریکا در دوره اوباما و چهره تأثیرگذار این کشور در مذاکرات هسته ای با جمهوری اسلامی است. خانم شرمن که بعد از «جان کِری»، عالی رتبه ترین مقام آمریکاییِ حاضر در مذاکرات بود، در اکثر جلسات با طرف ایرانی حضور داشت و یکی از پایه های اصلی تنظیم متن نهایی توافق برجام بود.

وندی شرمن، یهودی متعصب و سرسختی است که در میانه مذاکرات و در جمع سناتورهای آمریکایی، زمانی که مورد سؤال قرار گرفت که «چرا باید به حسن روحانی اعتماد کنید؟»، خطاب به سناتورها گفت که «من به کسانی که با آنها در مذاکرات دور یک میز می نشینم، اعتماد نمی کنم.

ما می دانیم که فریبکاری، بخشی از دی ان ای ایرانی هاست.» به همین دلیل و با وجود یکطرفه و گاهی بی منطق و اهانت آمیز بودن روایت او از مذاکرات هسته ای با ایران، به نظر می رسد که مطالعه آنچه خانم شرمن درباره پشت پرده مذاکرات روایت کرده است، می تواند هم مردم و افکار عمومی را از نیت درونی سیاستمداران آمریکا در زمینه تعامل و مذاکره با ایران مطلع کند و هم میزان خوش باوری برخی از سیاستمداران را در داخل کشورمان به حزب دموکرات در آمریکا عیارسنجی کند.

کتاب من ترسو نیستم، منحصر به روایت مذاکرات هسته ای نیست و شرمن در بخش های دیگری از کتاب خاطرات خود به مسائلی نظیر نحوه ورودش به سیاست و فعالیت های دانشگاهی خود و ... نیز اشاره کرده است.

همان‌طور که فشار برای رسیدن به توافق نهایی با ایران را زیاد می‌کردیم، 15 آمریکایی در هستهٔ اصلی تیم مذاکره‌کننده‌ام دورتادور اتاق هیئت ما در هتل پالاز کوبورگ در وین نشسته و تبدیل به ستاره‌های فیلمی شدند که به نظر می‌رسید در آن گیر کرده‌ایم. نام فیلم را گذاشته بودیم «واقعهٔ کوبورگ».
تد دنسون، انتخاب آشکار ما برای بازی‌کردن در نقش کری بود. خاویر باردم بازیگر اسپانیایی با گریم و موهای بلندی که در فیلم «جایی برای پیرمردها نیست» داشت با ارنست مونیز وزیر انرژی مو نمی‌زد. کوین کلاین با سبیل، می‌توانست نقش بیل برنز معاون وزیر خارجه را بازی کند. مک کالی کالکین، بازیگر «تنها در خانه» بدون هیچ بحثی برای ایفای نقش جیک سولیوان، شریک همیشه جوان مذاکرات هسته‌ای پشت پردهٔ بیل برنز، مناسب بود.
به من گفتند نقش مرا باید مریل استریپ با گریم و قیافه فیلم «شیطان پرادا می‌پوشد» بازی کند. با وجود این مطمئن بودم که این شباهت کاملاً به خاطر مدل موهایمان است و نه به خاطر شباهت ظاهری که ممکن بود من و مریل استریپ به‌عنوان بانوی اژدها در آن فیلم داشته باشیم.
فیلم ما شبیه فیلم‌های کلاسیک پرجنب‌وجوش سینمایی می‌شد که عده‌ای از دزدهای صندوق بازکن متفاوت، رانندگان متخصص در تعقیب و گریز، متخصصان دینامیت و سایر متخصصان را دور هم جمع می‌کند تا کاری انجام دهند. در عوض اما ما بازیگران، کارشناسان هسته‌ای، حقوقدانان و دیپلمات‌ها بودیم.

احتمالاً این وین بود که باعث به وجود آمدن حس هالیوودی در ما شده بود. اگر تا به حال فیلم «مرد سوم» و اورسون ولز عصبانی و حس و حال توطئه‌آمیز وین در دوران بعد از جنگ را دیده باشید، می‌دانید که این شهر فضایی طبیعی برای فیلم‌های آمریکایی است.
این شهر هنوز هم پر از جاسوسان و دسیسه‌های دیپلماتیک است که همهٔ ما از همان اول تصور می‌کردیم که در حال شنود شدن هستیم یا به‌صورت الکترونیکی ما را زیر نظر دارند. من و همتای بریتانیاییم درحالی‌که در پاسیوی اتاقم در هتل، روی کاغذ حرف‌هایمان را می‌نوشتیم و آنها را دست به دست می‌کردیم در مورد تعداد سانتریفیوژهایی بحث کردیم که این معامله به ایران اجازه می‌دهد همچنان به‌صورت فعال در اختیار داشته باشد.
کاربر گرامی توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظر شما در رابطه با همین مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که در این رابطه سوالی دارید و یا نیازمند مشاوره هستید از طریق تماس تلفنی و یا بخش مشاوره اقدام نمایید.
نام و نام خانوادگی
پست الکترونیک
نظر
کد امنیتی
شما هم می توانید گزیده انتخابی خود از کتاب را ثبت کنید.
نام و نام خانوادگی
عنوان
برگزیده
کد امنیتی
محصولات مرتبط
بازدیدهای اخیر شما