فرهنگ مدرنیته و توهم

فصل ششم با این مطلب شروع میشود:

فرهنگی که برای ویرانی است

انسانها می‌توانند کنار هم زندگی کنند و با هم تفاهم داشته باشند و زبان همدیگر را بفهمند به شرطی که در وهم معرفتی گرفتار نباشند و در معرفت خود راه به حقیقت برده باشند چرا که در وهم معرفتی واقعیتی خارج از تخیلات انسانها در میان نیست که آن واقعیت نقطه مشترک تفکر و تفاهم قرار گیرد.

صفحه 85

جالب اینجا است که دستور زبان که راهی برای تبیین یک سبک ویژه یا یک گروه ویژه است در اینجا راهی برای درک مشترک یک گروه با تمامی گروه‌های انسانی شمرده شده،گویی نظمی درونی در یک زیر اجتماع ایجاد شده و با همان امکان بروز دادن و تعاطی افکار با کل جامعه فراهم می‌شود.

در فصل نهم تحت عنوان چگونگی عبور از مدرنیته از مطالبی روشنگرانه بحث میکنند:

ما نمی‌توانیم بگوییم فرهنگ غرب به ما ربطی ندارد همانطور که نمی‌توانیم بگوییم ما مسیر خود را از توسعه جهانی جدا میکنیم،ولی:

1-لااقل بفهمیم آنچه در جهان جریان دارد آهنگ توحیدی ندارد....

2-ما در عین اینکه امروز می‌دانیم وضع تاریخی عالم طوری نیست که بتوان به راحتی مدرنیته را کنار گذارد ولی می‌توان با تفکر از فرهنگ توحیدی غفلت نکرد و بر عهد دینی خود باقی ماند....

3-درست است که ما در چنین شرایطی نمی‌توانیم مدرنیته را کنار گذاریم ولی ابتدا باید در پیدایش و قوام و سیر آن تامل و تفکر کرد و سپس برای خارج شدن از آن ادعاها را کنار گذارد....

4-درست است که امروز نمی‌توان به راحتی مدرنیته و دست‌آورد اصلی آن یعنی تکنولوژی را کنار گذارد ولی باید متوجه بود مصرف تکنولوژی نیاز به توحید و سنت ندارد بلکه نجات از آن نیاز به توحید دارد....

5-از این نکته بسیار مهم نیز نباید غفلت کرد که اگر نظمی و نظامی در یک خانواده و یا در یک جامعه وارد می‌شود و یک نظم و نظامی از خانواده و جامعه خارج می‌گردد این دگرگونی‌ها تابع سلیقه و میل اشخاص نیست بلکه این تغییرات با تغییر در تفکر و دروجود مردمان صورت می‌گیرد....

البته این نکات از صفحات105-103 کتاب بوده.

این مطالب همگی درست ولی تاثیر قطب‌های اجتماعی که بطور کلان بر تصمیمات مردم از طریق تبلیغات در جامعه اثر میگذارند هم قابل صرفنظر کردن نیست،و نیز این مطلب که وجود یک نظم خانوادگی در میان قوم نباید بطور ایده آل نهایی فرض شود بلکه در هر نظامی وسیله دفاع از ایده شخصی قوم همان نظم درونی است.