راه ۵۶ منتشر شد

پنجاه و ششمین شماره نشریه راه منتشر شد. در این شماره یادداشت هایی از حجت الاسلام علیرضا پناهیان و دکتر محمد صادق کوشکی و گفتگویی با ابوالقاسم طالبی منتشر شده است.

در این شماره می خوانیم:

تولید فرهنگی یا تجارت فرنگی/تاملی در «غربزدگی حزب اللهی»! و تقابلش با تولید ملی

فرهنگ کار نداریم و کار فرهنگی می خواهیم بکنیم. کار فرهنگی اگرچه فرهنگی است ولی کار است در هر صورت! و فصل مشترکی دارد با فعالیت کارگران معادن مس سرچشمه یا ذوب آهن اصفهان یا تراکتور سازی تبریز یا فولاد اهواز یا آلومینیوم سازی اراک یا نساجی مازندران یا …

آسفالت های چالشی، ماهواره امید آفرین!(روایتی کوتاه از برنامه ثریا)/ رضا جوهرچی

یکی از قسمت هایی که روی آن حساب ویژه ای باز کرده بودیم همین قسمت بود؛ موضوع خرابی آسفالت در کشور و هزینه هایی که از این خرابی ها ناشی می شود. با مقایسه ای میان عمر آسفالت در کشور و میانگین عمر آسفالت در دنیا فهمیدیم که این خرابی ها سالی یکی، دو اختلاس ۳ هزار میلیاردی هزینه برای کشور دارد.

قلاده های طلا و حلقه های وحدت آفرین/ دکتر محمد صادق کوشکی

فیلم قلاده های طلا یک فیلم ضد انگلیسی است. البته باید متاسف باشیم که علیرغم کارنامه سیاه انگلیس در طول دویست سال گذشته، سینمای ایران نتوانسته حضور جنایتکارانه انگلیس انگلیس در کشورمان را منعکس کند. قلاده های طلا بر خلاف نگرش هایی که در طول دو، سه سال اخیر نسبت به حوادث سال ۸۸ وجود داشته، سعی کرده به نوعی انگشت اتهام حوادث سال ۸۸ را به سمت بیگانه سوق بدهد.

کار کردن برای جمهوری اسلامی توفیق می خواهد/ گفت و گو با ابوالقاسم طالبی

مخملباف به من گفت، تو با این اندیشه ها یک روزی سید مهدی هاشمی فرهنگی ایران می شوی. من هم به او گفتم که شما شاید سید مهدی هاشمی می شوی. او تازه باغ بلور را منتشر کرده بود و دستفروش نیامده بود.

اوضاع کمی خوب است! (ملاحظاتی پیرامون معیارهای نقد و نقادی در حوزه فرهنگ و هنر)/ رضا زاده محمدی

این رویکرد ها گاه با هم در تضادند و متولیان و فعالان فرهنگی می توانند ادعا کنند که از این نقد ها و خواسته های متعارض گیج و مستاصل و بلا تکلیف شده اند و یا در سایه آن فضای امنی دست و پا کنند و به راه دلخواه خود بروند. در این میان و در گذر زمان بعضی از منتقدان فرهنگی در مناصب بالای فرهنگی و کارنامه تصدی شان اگر نگوییم پست تر، در حد مدیران مورد انتقادشان بوده است.

زباله های عینی و ذهنی در سینمای ایران/ محمد رضا طاهری

کارگردان از جنگ موضوع کشتن و کشته شدن را انتزاع می کند، که از ویژگی های مهم فیلم ضد جنگ است، مسئله حتی این هم نیست که «اگر نکشی کشته می شوی»، بلکه اگر به حق نکشی به نا حق کشته می شوی. ملکه به لحاظ تکنیکی موفقیت هایی دارد، اما توفیقات آن در بهره مندی از گنجینه عظیم دفاع مقدس ناچیز است… جشنواره سی ام بار دیگر نشان داد که سینمای شبه روشنفکری ما عقیم و یتیم شده است و همچون اسب عصاری برگرد مضمون کلیشه ای و مکرر شک و خیانت شوهر به زن و زن به شوهر می گردد و…