جمعی از نویسندگان و اعضای شورای نویسندگان مسجد جوادالائمه صبح امروز جمعه ۵ مهر ماه به مناسبت سالگرد تولد پدر داستان انقلاب در قطعه هنرمندان بر سر مزار امیرحسین فردی حضور یافته و با قرائت فاتحهای یاد وی را گرامی داشتند.
مراسم امروز جدای از گرامیداشت سالروز تولد مرحوم فردی که در نیمه شهریورماه واقع شده و تاکنون فرصتی برای بزرگداشت آن تدارک دیده نشده بود، با پنجم مهرماه و سالگرد تولد هفتهنامه کیهان بچه نیز مصادف شده بود.
کیهان بچهها یکی از پیشرو ترین هفتهنامههای ادبی کودکان و نوجوانان ایران، امروز در حالی پنجاه و هفتمین سالگرد تولد خود را جشن گرفت که امیرحسین فردی سردبیر فقید آن در اردیبهشت امسال و پس سی و یک سال همراهی با این نشریه و مخاطبانش، چهره در نقاب خاک کشید.
در مراسم امروز حضور نویسندگان و شاعرانیی چون محمد ناصری، ناصر نادری، علیرضا متولی، محمدحسن حسینی، احمد غلامی، ابراهیم زاهدی مطلق، محمد مهدوی شجاعی، محمدعلی قربانی، حبیب یوسفزاده، گلعلی بابایی و جمعی از دوستان مرحوم فردی خودنمایی میکرد.
اهالی قلم همچنین پس از قرائت فاتحه برای مرحوم فردی بر مزار شهید حبیب غنیپور در قطعه شهدا حاضر شدند.
یکی از رویدادهای جالب توجه در این دو مراسم شکلگیری دوباره حلقه نویسندگان مسجد جوادالائمه بر مزار دوست و نویسنده شهیدشان، حبیب غنیپور بود.
شهید حبیب غنیپور از نویسندگان حلقه ادبی مسجد جواد الائمه (ع) در دهه ۶۰ و از شاگردان امیرحسین فردی در جلسات قصهخوانی او بود که که در دوران حیات خود موفق به انتشار آثاری چون «عمو سبدی» نیز برای مخاطب کودک شد.
حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی روز یکشنبه هفتم مهرماه سال جاری در نشستی با حضور محمد ناصری، ابراهیم زاهدی مطلق و راضیه تجار به نقد و بررسی رمان «گرگسالی» آخرین رمان مرحوم فردی خواهد پرداخت که در تابستان سال جاری از سوی انتشارات سوره مهر منتشر شد.
امیرحسین فردی، متولد ۵ مهرماه ۱۳۲۸ در روستای قرهتپه استان اردبیل است، وی که به پدر داستاننویسی انقلاب مشهور است، مسئولیت شورای نویسندگان مسجد جوادالائمه(ع)، دبیر جشنوارههای داستاننویسی کشور از جمله ادبیات داستانی بسیج، داستان انقلاب و شهید غنیپو و مدیریت مرکز آفرینشهای ادبی حوزه هنری را بر عهده داشته است.
اما شهرت وی نه به مسئولیتهایش بلکه در نگاه و شیوه زندگی اش بود، مرحوم فردی در طول ۶۳ سال زندگی خود به تربیت شاگردانی پرداخت که هر یک از آنها امروز در عرصه داستاننویسی انقلاب قلم میزنند و شاخصترین آنها شهید حبیب غنیپور بود که داستان شهادت را ماندگار کرد.
فعالیت ۳۳ساله ادبی مرحوم فردی منجر به انتشار آثاری چون «سیاهچمن»، «آشیانه در مه»، «اسماعیل» و «گرگسالی»، «نمایشنامه میرزا کوچکخان»، «یک دنیا پروانه»، «افسانه اصلان»، «روزی که تو آمدی»، «میهمان ملائک»، «امام خمینی»، «ملاقات با آفتاب»، «روحالله»، «تختی افسانه نبود» و… بود.
امیرحسین فردی ۵ اردیبهشت سال جاری در تهران درگذشت و پس از تشییع باشکوه پیکرش در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
رهبر انقلاب در پیامی به مناسبت درگذشت این نویسنده فرمودند:
«بسمه تعالی
درگذشت تأسفبار هنرمند و نویسنده متعهد و مجاهد آقای امیرحسین فردی رحمةاللهعلیه را به همه اصحاب ادبیات و هنر انقلاب و به خانواده و بازماندگان و یاران همراه ایشان تسلیت عرض میکنم.
این هنرمند مؤمن و سختکوش از پیشکسوتان در عرصه فعالیتهای ادبی دوران انقلاب و از بنیانگذاران هستههای جوانان هنرمند انقلابی و در شمار برجستگانی بود که نهال پرطراوت هنر انقلاب را در برابر دشمنان عنود و همراهان سست عنصر، با انگیزه و ایمان راسخ خویش پاسداری کردند و به شکوفایی و باروری امروز رساندند.
رحمت خدا بر او و بر تلاش صادقانهاش.
سیدعلی خامنهای ـ ۷ اردیبهشت ۱۳۹۲»
مرحوم فردی در یکی از دستنوشتههای خود مینویسد: «سعی میکنم سحر را درک کنم. او را لمس کنم و یا بگذارم او مرا لمس کند، آنگاه که اذان صبح داده میشود، همراه این صدا، بادی ملایم و نجیب، آهسته و ملایم میوزد که بوی عطر کهکشانهای دور دست را میدهد، بادی نایاب و یگانه که نظیرش در طول شب و روز احساس نمیشود، گمانم این بار دعوتی است به زندگی، به سلامت و پویندگی. بعد از اذان هم دقایقی این باد همچنان میوزد و سپس میرود، در تهران دوداندود، در تهران تیره، در تهران اشباع شده از اقسام اصوات نکره و گوشخراش، در تهران بوهای زننده و گاه متعفن و کشنده، گذر نجیبانه چنان نسیم نرم و ملایمی، موهبتی است که باید آن را دریافت. در مسیرش ایستاد، تن را به نوازشهای مهربانهاش سپرد و سینه را از عطر گوارای آن انباشت. نسیم سحر تنیده در اذان و نماز سحر رایحه خداوندی است، برای موجودات. راستی این نسیم از کدام سرزمین میوزد؟