به گفته «قاسم تبریزی» مسوول کتابخانه تخصصی انقلاب اسلامی در کتابخانه مجلس شورای اسلامی، تاریخنگاری انقلاب اسلامی مدیون قرآن، سیره پیامبر (ص) و ائمه(ع) است، لذا هدفدار و جهتدار بهشمار میآید و باید از آموزههای این تاریخ درس عبرت گرفت.
مسوول کتابخانه تخصصی انقلاب اسلامی در کتابخانه مجلس شورای اسلامی با بیان این مطلب به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: «یک تاریخنگار انقلاب اسلامی باید بداند که تاریخ عمدتا سه رهاورد عبرت، انتقال تجربه و ارایه الگو را به دنبال خود دارد و تاریخنگاران از این سه الگو برای تاریخنگاری انقلاب اسلامی استفاده میکنند.»
«قاسم تبریزی» به مقایسه تاریخنگاری انقلاب اسلامی و تاریخنگاری پیش از انقلاب اسلامی پرداخت و گفت: «تاریخنگاری انقلاب اسلامی با تاریخنگاری پیش از انقلاب تفاوتهای بسیاری دارد که میتوان به این نکته اشاره کرد که تاریخنگاری پیش از انقلاب بر اساس دیدگاه مستشرقان غربی بوده و جنبههای استعماری داشته است.»
این تاریخنگار انقلاب اسلامی خاطرنشان کرد: «تاریخنگاری پیش از انقلاب، ادامه حرکت تاریخ شاهنشاهی بود که به تملق، چاپلوسی، فردپرستی، قهرمانپرستی و... میانجامید یا تاریخنگاری مارکسیستی که مادی بود و انسان را در محدوده تولد و مرگ قرار میداد.»
وی در ادامه صحبتهایش به تاریخنگاری انقلاب اسلامی اشاره کرد و گفت: «تاریخنگاری ماهیت انقلاب اسلامی، معنویت به همراه دارد و باید مورخ در ارایه گذشته تاریخی انصاف، عدالت، تقوی و... را رعایت کند و مسایل را آنگونه که هست بیان کند.»
«تبریزی» به قصص قرآن اشاره کرد و گفت: «خداوند در قصص قرآن از فرعون، شداد، نمرود و... آنگونه که بودند یاد میکند تا بقیه انسانها از این قصصهای تاریخی عبرت گیرند.»
وی به جملهای از امامخمینی(ره) اشاره کرد و گفت: «امام(ره) فرمودند: تاریخ در حقیقت معلم انسانهاست و رسالت معلم تربیت انسان است.» به تعبیر روشنتر معلم با جان، روح و شخصیت انسان کار دارد و اینکه تاریخ هویت انسانهاست. ما باید بدانیم که این هویت را از کجا میگیریم، آیا از مکتب انبیاء که از رشد تعالی انسان و انسانیت نقش تعیین کنندهای داشته است، آن را میگیریم ؟ یا تاریخهایی که به تحقیر، استعمار و استثمار انسانها میانجامید.»
این تاریخنگار معاصر یادآور شد: «تاریخ آیینه گذشته برای نسلهای آینده است یا به تعبیری برای کسانی که صحبت تاریخ را آنگونه که بوده بشناسند. زیرا تاریخ مایع تقوا و تکامل را دربردارد و شرط مورخ در واقعیتنویسی تاریخ نهفته است.»
وی به مورخ مسلمان و متدین اشاره کرد و گفت: «هنگامی که میگوییم مورخ مسلمان و متدین منظور این است که تاریخنگار باید تقوای الهی و معنویت را رعایت کند نه اینکه جوسازی کند و یک جریانسازی را پیگیرد بلکه باید در جریانات تاریخی منفعل باشد.»
این تاریخنگار به اسناد تاریخی اشاره کرد و گفت: «اسناد یکی از منابع تاریخنگاری است اما پیش از آنکه تاریخنگار به اسناد استناد کند باید سندشناس باشد و نویسنده سند را بشناسد و در محتوای تاریخنگاری کنکاش کند و با یک اصالت ویژهای به تاریخنگاری انقلاب دست بزند.»
وی به شواهد تاریخی اشاره کرد و گفت: «تاریخنگار باید شواهد و قراینی مانند خاطرات، زندگینامهها، حوادث و وقایع موضوع را تحلیل کند و مسایلی را مطرح کند زیرا مورخ کار عبادی انجام میدهد و اگر دروغ بگوید و بخشی از دورههای تاریخی را حذف کند به خود خیانت و آیندگان کرده است.»
این تاریخنگار معاصر یادآور شد: «آنچه به انسانها کمک میکند حقیقت است و جامهای که حقیقت را نشناسد به گمراهی نمیرسد زیرا جامعه با عقل و فطرت پاک میتواند هدایت شود و اساس مسأله تاریخی با دروغ، کذب و نگاه انحرافی رهنمون نمیشود.»
وی افسانهپردازی و قصهگویی را در تاریخ دور از واقعیت خواند و گفت: «تاریخنگار باید تاریخ را دور از افسانه و قصهپردازی و دور از حاشیه به رشته تحریر درآورد زیرا تخیل، تصور و افسانهپردازی در تاریخ نمیگنجد.»
این پژوهشگر تاریخ معاصر ایران خاطرنشان کرد: «تاریخ باید جنبه آموزندگی داشته باشد زیرا هدف تاریخ عبرت، تجربهآوری و الگوپذیری است لذا آن را با هیچ روش غیر الهی نمیتوان به جامعه انتقال داد.»
وی در ادامه صحبتهایش گفت: «به تعبیر دیگر مورخ کار پزشک را انجام میدهد، پزشکی که جامعه را به آگاهی میرساند که محیط زیست خود را سالم نگهداری کنند، مورخ نیز باید بدور از هر گونه آلودگی دست به تاریخنگاری بزند تا بتواند جامعه را سالم نگهدارد.»
تبریزی خاطرنشان کرد: «اگر پزشک به بیمار خود دروغ بگوید به او خیانت کرده و در برابر آن نیز اگر مورخ در گردآوری منابع به اسناد مراجعه کند و بخشی از آن را حذف کند و یا به شکل دیگری آن را به رشته تحریر درآورد جامعه را به سمت نابسامانی و ناهنجاری پیش میبرد.»
منبع: http://www.ibna.ir/vdcdsf0s.yt0nj6a22y.html
خبرگزاری کتاب ایران