«هابیل» جدید منتشر شد

شماره سومِ دوره جدید یا همان ششمین شماره معکوس از دوره جدید دوماه‌نامه فرهنگی‌سیاسی «هابیل» منتشر شد.

این شماره «هابیل» مربوط به شهریور و مهر 88 است که به تازگی روی پیشخوان کیوسک‎های مطبوعاتی آمده است. شماره قبلی یعنی شماره دوم یا همان شماره 7 معکوس، مربوط می‌شود به دی و بهمن 1387.

در «حیات خلوتِ» هابیل هم از این تأخیر سخنی به میان آمده: «هرچه هم که دلایل و توجیهات‌مان به نظرمان درست و به‎جا باشد، اما باز نمی‎توان از مخاطبان انتظار داشت که از این بی‎نظمی و تأخیر در انتشار گله‎مند و ناراضی نباشند. این است که معذرت می‎خواهیم!». «حیات خلوت» همانجایی است که سردبیر دلنوشته هایش را می‎نویسد.

این شماره هم با مطلبی به قلم محسن حسام‎مظاهری سردبیر نشریه آغاز شده؛ «رقصیدن به ساز ناکوک (نقدی بر رویکرد دفاع مقدس دولتی در مهندسی فرهنگ دفاع مقدس، به بهانه اکران فیلم "اخراجی‎ها2")».

مطلب دوم این شماره، تأمّلی است پیرامون سازمان فرهنگی در جمهوری اسلامی که با نام «حقیقت یا کارآیی» توسط سیدعلی کشفی نوشته شده. «تاریخ، جنگ، روایت» هم مقاله دیگری است به قلم علی‎رضا کمری

این روزها مصاحبه با "ده‎نمکیِ پرفروش"، رایج شده و مطلب بعدی نشریه، هم مصاحبه‎ای است با مسعود ده‌نمکی. اما این مصاحبه مربوط به حدود هفت سال پیش است و طبعاً جالب است؛ مصاحبه‎ای با نام «نسل ما قربانی‎اند؛ مثل نسل شما(رابطه نسل‌های انقلاب)».

اگرچه هابیل جدید، توانش را روی نقد "اخراجی ها" متمرکز کرده و آن را به نقد کشیده، اما شاید ابداع شکلی روی جلد این شماره، مهمترین اتفاقی است که با خود به همراه دارد.

کسانی که شماره‎های قبل را پیگیری کرده اند می دانند، طبق معمول جلد این نشریه همیشه از دو صفحه تشکیل می شود که به دلیل وجود یک برش روی جلد(یا همان صفحه اول)، صفحه زیرین (یا همان صفحه دوم) که رنگی و شامل یک طرح است نیز روی جلد خودنمایی می کند، اما این بار به جای صفحه زیرین، یک عدد پارچه لُنگ! که به اندازه قطع هابیل برش خورده است، چشم نوازی می‎کند. منظور چه بوده، این را باید از صاحبش پرسید!

از اینجا به بعد پرونده‎ای آغاز می‌شود که نامش تیتر اول این شماره است؛ «دفاع مقدس زرد(پرونده‎ای برای فیلم «اخراجی‎ها)». این پرونده شامل پنج یادداشت است: «تصویری که به دیدن‎ش عادت نداریم(مقدمه‎ای بر بررسی انسان‌شناسی و ایدئولوژی در اخراجی‎ها2)» از محمدجواد میری، «گذشته دیگر» از احمد شریف‌زاده، «یقه‎گیری در قیامت(یا تأمّلی بر پتانسیل فرهنگ اکنون با نگاهی به پدیده مسعود ده‎نمکی)» از حسین مهکام، «اخراجی‏ها؛ خارج از چارچوب» از سیدمعین‎الدین ابطحی، «آشتی با خاکستری‏‎ها» از محمدمهدی خالقی.

علاوه بر مصاحبه با ده‎نمکی که آرشیوی است، یادداشت محمد جواد میری نیز مقاله‎ای است که پیشتر در شبکه ایران منتشر شده بود.

مطلب بعدی داستانی است از محمود قلی‎پور با نام «هیچ‎کس» که محسن فرجی هم مطلبی راجع به آن نوشته با نام «یک کلاف سردرگم زیبا». بعد از این هم «هم‎صدا با حلق اسماعیل» آمده؛ 4صفحه شعر از شاعران مختلف که حامد صلاحی انتخاب کرده.

بخش بعدی این مجلّه، «ترازوی نقد» است. در این بخش، نقد مقاله‎های شماره پیشین منتشر می‏شود. «شهر خیال(نقدی بر مقاله "شهر آرمان ندارد")» از آیت معروفی، و «کدام استدلال؟ کدام انصاف؟(نقدی بر مقاله "کدام شعر؟ کدام تعهّد؟")» از حمیدرضا شکارسری، کفه ترازوی نقد این شماره را پُر کرده‎اند. بعد از همه این‎ها هم فصل اول مجلّه با «حیاط خلوت» تمام شده.

«پاطوق» فصل دوم هابیل است که مخاطب را تا صفحات پایانی، همراه خود نگه می‎دارد.

هفتمین پاطوقِ هابیل که به بحث حوزه و روحانیت پرداخته با «نیازهای حداکثری، پاسخ‎های حدّاقلی» از علی‏رضا کمیلی(دبیر پاطوق هفت) آغاز شده. مطالب دیگر این پاطوق به این شرح است: «روحانیت و شناخت مخاطب» از محمدرضا زایری، «روحانیت، میراث دین و گذر به دنیای جدید» از علی مهجور، «آزاداندیشی همه‎گانی(در چه صورتی "تحوّل در حوزه" پدید می‏‎آید؟)» از فرید مدرّسی، «حوزه‎ای برای همه دین» از ناصر مشفق، «نهضت ترجمه(حوزه‎های علمیه و مقتضیات زمان)» از مهدی ابراهیم‎زاده، «حقوق متقابل انقلاب و حوزه» از محمدرضا امینی، «آلزایمرِ نوزادها(در باب هم‎راهی هنرِ روزگار و طلّاب)» از فرهاد آهنگری، «نهادهای سنّتی و مدرن، ره‎بری زمان و مکان» از امین بابازاده، «آرمان یا مدرک؟ مسأله این است!» از احمد شریف‎زاده، «خطابه یا گفت‎وگو(جستاری در رابطه میان نهاد روحانیت و جامعه)» از سیدمعین‏‎الدین ابطحی، و «رابطه‎ای مجهول و محک پویایی(تأمّلی در مسأله تعاملات ولایت مطلقه فقیه و مرجعیت دینی در ایران معاصر)» از حبیب‎الله رحیم‎پورازغدی.

منبع: شبکه خبر ایران
www.inn.ir