loader-img
loader-img-2
بعدی
بعدی بازگشت
بعدی بازگشت

«اردوگاه اطفال» احمد یوسف زاده چاپ دومی شد

انتشارات مرتبط : سوره مهر

نویسندگان مرتبط : احمد یوسف زاده

کتاب «اردوگاه اطفال» خاطرات خود نوشت احمدیوسف زاده در ادامه کتاب «آن بیست و سه نفر» است که با گذشت کمتر از دو ماه از انتشار، به چاپ دوم رسیده است.

سه‌شنبه 5 تیر 1397

به گزارش پاتوق کتاب فردا به نقل از پایگاه خبری سوره مهر، کتاب «اردوگاه اطفال» ادامه اتفاقات دوران اسارت 400 اسیر نوجوان ایرانی را روایت می کند که در زندان القفسین اتفاق افتاده است.

احمد یوسف زاده درباره این اثر گفت: کتاب «اردوگاه اطفال» روایتگر دو سال از خاطرات اسارت 8 ساله من است که در کتاب «آن بیست و سه نفر» تنها 8 ماه از آن روایت شده است.

وی افزود: این کتاب دقیقا در نقطه ای آغاز می شود که کتاب «آن بیست و سه نفر» به پایان رسید و روایتگر سال های 62 و 63 در اردوگاه بین القفسین است که بعد ها به دلیل جمع آوری حدود 400 نوجوانان در آن با عنوان اردوگاه اطفال معروف شد. در ابتدای این کتاب ما 23 نفر را از استخبارات بغداد به همراه تعداد زیادی از اسرای نوجوانان 17 تا 19 سال به اردوگاه اطفال منتقل کردند.

وی در ادامه گفت: در این کتاب به تقابل اسرای جوان با اسرای جاسوس و خائنی که به دلایل مختلف با رژیم بعث همکاری می کردند پرداخته ام. البته نام اسرایی که زیر بار شکنجه های رژیم بعث عراق طاقت نیاورده و به کشور خود پشت کردند و گاه در عراق ماندگار شدند در این کتاب به اختصار و یا اسم جعلی بیان شده است.

یوسف زاده درباره روش نگارش کتاب عنوان کرد: روش نگارش من تفاوتی ندارد و خاطرات واقعی را با طعم داستان تقدیم خواننده کرده ام و می توان گفت از نظر نگارش و ساختاری چیزی از کتاب قبلی کم ندارد و با دقت، تجربه و حساسیت بیشتری نگارش این کتاب را انجام داده ام که امیدوارم همچون اثر قبلی با استقبال خوبی از سوی مخاطبان رو به رو شود. در این کتاب باب جدیدی از دوران اسارت نوجوانان را بیان کرده ام و همانطور که در مقدمه کتاب آورده ام با مطالعه این کتاب مشخص می شود که اسرای 17 ساله دوران دفاع مقدس چه بار سنگینی را به دوش خود کشیده اند.

کتاب «اردوگاه اطفال» اینگونه آغاز می شود:

«پرستوی قشنگی بی هراس از های و هوی اسیرانی که توی راهرو آسایشگاه هشت با دمپایی های پلاستیکی پر سر و صدایشان در رفت و آمد بودند، از راه رسید، اولین خشت خیس خانه اش را در سه گوش دیوار گذاشت و رفت.

ردّ پروازش را گرفتم. از بالای سیم های انبوه خاردار گذشت، به سمت شه گزهای بلندی که آن دور دست ها کنار جاده ای کم عبور صف کشیده بودند پرواز کرد. در همین ده ماه اسارت که البته چهار ماه از آن در زندان های بغداد گذشته بود، چه روزها که نشسته بودم روی لبه بالکن آسایشگاه هشت و با حسرت، دورنمای آن درختان بلند و جاده بی عبور را به امید دیدن ماشینی که از آنجا بگذرد نگاه کرده بودم و با خود گفته بودم شاید آن دورها، مزرعه ای باشد آباد و جوی آبی روان و مردمانی در حال کار و تلاش...»

مرتضی سرهنگی درباره این کتاب گفت: ادبیات اردوگاهی انسانی ترین گونه ادبیات جنگ به شمار می رود، وقتی سربازی اسیر می شود، دیگر نه یک سرباز، بلکه یک انسان بی دفاع نیازمند کمک است که در بند شده است و همین موضوع این دست از آثار را موردتوجه و خواندنی می کند. اسیر و رزمنده هفده ساله نمادی از دنیای اراده و عشق است که به صحنه نبرد آمده است. رزمنده 17 ساله نه یک نوجوان، که یک انسان کامل است.

کاربر گرامی توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظر شما در رابطه با همین مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که در این رابطه سوالی دارید و یا نیازمند مشاوره هستید از طریق تماس تلفنی و یا بخش مشاوره اقدام نمایید.
نام و نام خانوادگی
پست الکترونیک
نظر
کد امنیتی
اخبار مرتبط
محصولات مرتبط