سرهنگی و بهبودی از گزارشگری در جبهه تا نویسندگی در حوزه

به گزارش پاتوق کتاب فردا به نقل از پایگاه خبری سوره مهر، گزارش نویسی از جمله روش های کارآمد در ثبت وقایع تاریخی است. روشی که در کتاب (سفر به قله ها) از مرتضی سرهنگی و هدایت الله بهبودی بخوبی دیده می شود.

کتاب «سفر به قله ها» پنج گزارش از سید یاسر هشترودی، مرتضی سرهنگی و هدایت الله بهبودی است که با تقریظ مقام معظم رهبری نیز همراه شده است.

گزارش های «حلبچه» و «سفر به قله ها» نوشته هدایت الله بهبودی، «کردستان عراق، حکایت ناگفته ها» به قلم سید یاسر هشترودی و دو گزارش «خاکریز های ایمان» و «بهار در آبان» از مرتضی سرهنگی اند.

مقام معظم رهبری در یادداشتی بر این کتاب نوشته اند: «گزارش اول، حرفه ای و هنرمندانه، شرح کوتاهی از اولین ساعت بمباران سیانوری حلبچه، ارایه کرده است که بسیار مغتنم است، و نیز اشاره ای به وضع اسرای عراقی در پشت خط اول دارد که آنهم جالب و مهم است. گزارش کوتاه دوم از همان نویسنده است. گزارش بعدی که به زبان روزنامه ای و در سبک گزارشهای مطبوعات غربی و بتقلید از آنها نوشته شده حاوی مطلبی چندان مهم نیست، بعلاوه که گسیختگی در ذهن و نارسائی در زبان هم گاه در آن هست، ولی از این جهت که تصویری ـ گرچه مبهم ـ از کردهای اتحادیه میهنی ارائه کرده، مغتنم است. گزارش چهارم درباره حمله عراق به جنوب پس از قبول قطعنامه (تیرماه 67) و از آن جالبتر، شرح انهدام منافقین در غرب کشور و تپه حسن آباد است. گزارش خوبی است. تکیه بر بچه های جنوب (فقط) برایم مفهوم نشد هرچند ناگفته ماندن چیز مهمی در آن واقعه، برایم کاملاً مفهوم بوده و هست! گزارش آخر ـ از همان نویسنده ـ (نویسنده گزارش چهارم!) چیزی نیست جز قلم انداز یک نویسنده خوش ذوق که جز پاسخ به احساسات، هدفی از نوشتن ندارد....این گزارش ها را در 18 اسفند 70 تمام کردم و نه چندان خوشحال ..!»

بنا بر این گزارش، با توجه به اهمیت حادثه حلبچه، گزارش اول این کتاب بعد از قریب به دو دهه دوباره در قالب کتاب «سفر به حلبچه» به قلم هدایت الله بهبودی از سوی سوره مهر منتشر شد. در عملیات والفجر 10، شرق حلبچه در دست نیروهای ایرانی قرار گرفت. بر همین اساس صدام برای انتقام گیری این شهر را بمباران شیمیایی و برای اولین بار از گاز اعصاب استفاده کرد.

پس از بمباران شیمیایی، بهبودی به همراه سرهنگی و هشترودی اولین شاهدان این حادثه بودند. همچنین سعید صادقی و احمد ناطقی بلافاصله از حادثه حلبچه عکس گرفتند که تعدادی از آنها در کتاب «سفر به حلبچه» منتشر شده است.

بخشی از متن گزارش بهبودی بدین شرح است:

«آخرین تصویرهای غیر جنگی، تا اولین دژبانی منطقه جنگی، تصاویری است از: زنان زحمتکش با کوله بار هیزم و حفظ تعادل بارهای سنگین که با مهارت کامل روی سرهایشان قرار می گیرد و بازی دختران کوچک با لباس های زری و پسر بچه های بازیگوش که با کفش محلی «اسکی» می کنند.

از این به بعد هر چه بود، چفیه، لباس های خاکی و ماشین های گل مالی شده بود. نیروهای ما به عنوان زیباترین عناصر، در کنار بهار طبیعت، روی کوه ها را پوشانده اند. همه کاره های این مملکت چقدر بی توقع در لابلای کوه ها و ارتفاعات جای گرفته اند، آن هم بدون فوق العاده و اضافه کاری!

هوا کاملا «میگی» است، و به همین دلیل صدای خشن ضدهوایی ها خیلی زود دیوار صوتی افکار ما را می شکند...»