loader-img
loader-img-2
بعدی
بعدی بازگشت
بعدی بازگشت

داستان آنهایی که جنگ کودکی شان را دزدید؛ علی بیگی: این کتاب شعارزده نیست

انتشارات مرتبط : کتاب نیستان

نویسندگان مرتبط : علی علی بیگی

نویسنده کتاب «من یک لاک پشتم» می گوید هرچند شهدا و همسرانشان سختی های بزرگی در خلال جنگ تحمیلی به جان خریدند، اما تاکنون کمتر در داستان ها به مشکلات کودکانی پرداخته شده که جنگ آنها را به یک باره بزرگ کرد.

پنجشنبه 25 مرداد 1397

به گزارش پاتوق کتاب فردا به نقل از خبرگزاری تسنیم، ادبیات داستانی دفاع مقدس در سال های گذشته پوست انداخته و وجوه مختلفی از آن طی سال های پس از جنگ نوشته شده است. آثاری که هر یک دریچه ای است به جهان افرادی که به ناگاه و ناخواسته مواجه شده اند با پدیده ای به نام جنگ. مردان و زنانی که جنگ بر زندگی آنها آوار شد و سرنوشت آنها را دستخوش تغییر کرد.

اگرچه ادبیات داستانی دفاع مقدس در سال های اخیر چه از نظر کمی و چه از حیث کیفی رشد داشته و می توان از آن به عنوان امید های ادبیات انقلاب اسلامی یاد کرد، اما کم نیستند تجربه های نویی که هر از چندگاهی منتشر شده و خواندنش لذت خواندن یک قصه را در دل زنده می کند. «من یک لاک پشتم» را می توان نمونه ای از این دست از آثار دانست. علی علی بیگی در اولین تجربه داستان نویسی جدی خود به سراغ کودکانی رفته که جنگ آنها را به یک باره بزرگ کرد، کودکانی که حق نداشتند بیش از این کودک باشند، رؤیایشان با سختی های جنگ گره خورد و به یک باره تبدیل شدند به مردان کوچک هر خانه.

هرچند تاکنون آثار متعددی درباره نوجوانان و جنگ تحمیلی نوشته شده، اما کتاب علی بیگی سعی دارد با نگاه جدیدتری به این موضوع بپردازد. او در «من یک لاک پشتم»، به کودکانی پرداخته که در پیله تنهایی خود گرفتار شده اند و جنگ دنیای شیرین کودکی آنها را کوتاه کرده است. خبرگزاری تسنیم به بهانه «من یک لاک پشتم»، با نویسنده جوان این اثر گفت وگو کرده که به این شرح است:

*تسنیم: آقای علی بیگی، کتاب حاضر نگاهی دارد به کودکانی که جنگ خود را با قدرت وارد زندگی شان کرده است. مردان کوچکی که بار و مسئولیت یک زندگی را به ناگاه عهده دار می شوند. چطور این موضوع در ذهن شما شکل گرفت؟ آیا این داستان الهامی است از تجربیات شخصی شما در دوران جنگ تحمیلی؟

من متولد سال 66 هستم و از جنگ تحمیلی خاطره چندانی در ذهن ندارم. این اثر الهامی است از کلیپی که چند سال پیش از لحظه اعزام یکی از مدافعان حرم دیدم. در این کلیپ دو فرزند مدافع حرم سعی می کردند تا با گرفتن دستان پدر و با گریه، پدر را از رفتن به سوریه منصرف کنند. این تصویر خیلی بر من تأثیر گذاشت و با دیدن آن احساس کردم که در دل آن یک داستان نهفته است.

نگارش این رمان از سال 95 آغاز شد و تقریباً دو سال کار نگارش و بازنویسی آن طول کشید. در واقع «من یک لاک پشتم» نتیجه دوره های آموزش داستان نویسی بنیاد شعر و ادبیات داستانی بود که با حضور احمد دهقان برگزار می شد. ابتدا در دو صفحه طرح اولیه داستان را نوشتم و پس از مشورت با دهقان، کار فصل به فصل جلو رفت و در نهایت انتشارات نیستان کتاب را منتشر کرد.

*تسنیم: استفاده از «لاک پشت» برای توصیف «ایاز» به عنوان شخصیت اصلی این کتاب رفته رفته به یک نماد در کتاب تبدیل می شود. چه اینکه برای شخصیت «تقی»، پسردایی ایاز نیز می توان این نماد را به کار برد. فکر می کنم که این یک نمادی است برای تمام کودکانی که در معرض جنگ قرار گرفتند و جنگ سرنوشت آنها را تغییر داد. نمادی که توصیف کننده شخصیت هایی است که هریک در لاک تنهایی خود است. این «تنهایی» در شخصیت اصلی و حتی در دیگر شخصیت های همگون در کتاب، از کجا نشأت گرفته است؟

کودکان و نوجوانانی که پدرانشان به جنگ رفتند و شهید شدند، شخصیت های درون گرایی هستند که در تنهایی خودشان هستند. فکر می کنم این موضوعی است که تا به حال در داستان به آن پرداخته نشده است. هرچند مردانی که برای مقابله با دشمن به جبهه رفتند و بعد از آن، زنانی که همسرانشان شهید شدند، مشکلات زیادی به جان خریدند، اما کودکانی که در این خانه ها بودند، اعم از دختر و پسر، نیز با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کردند. من قصد داشتم که در اولین تجربه داستان نویسی ام، روایتگر بخشی از این سختی ها و مشکلات باشم. احساس کردم این فضایی است که به آن کمتر پرداخته شده است.

تاکنون عمده آثار به سختی های بزرگسالان در جنگ پرداخته اند، اما سختی واقعی بعد از شهادت است. کوچکترها باید مسئولیت بزرگ زندگی را تاحدودی تجربه می کردند. من مستقیماً این لحظات را تجربه نکردم، اما با آن ناآشنا نیز نیستم.

*تسنیم: بومی گرایی در این کتاب نیز بر جذابیت کتاب افزوده است. عمده کتاب هایی که پیش از این به تقابل کودک و جنگ پرداخته اند، در فضای جنوب کشور شکل گرفته اند و کمتر اثری است که خارج از این فضا به این موضوع نگاه کرده باشد.

«تسوج»، مکانی که داستان در آن روایت می شود، منطقه زندگی من است؛ چون با فضا و المان های آن آشنا بودم این منطقه را برای روایت داستان انتخاب کردم. اتفاقات عجیبی در این شهر در زمان جنگ تحمیلی رخ داده که بیان هرکدام از آنها می تواند تأثیرگذار باشد. در دل تبریز داستان های زیادی خوابیده است. متأسفانه اکثر داستان های دفاع مقدس در جنوب شکل گرفته است، این در حالی است که هر کدام از شهرهای کشور، داستان های جالبی از این دوران دارد.

*تسنیم: یکی از ویژگی های این اثر نگاه انسانی به جنگ است. نگاهی که تلاش دارد فارغ از کلیشه های مرسوم یک داستان رئال از جنگ تحمیلی را روایت کند. انتخاب این نوع نگاه برچه اساسی شکل گرفته است؟

واقعیت این است که اکثر داستان های دفاع مقدس داستانی حماسی یا سیاسی هستند و به ناچار بخشی از آنها نتوانسته اند از فضای شعارزدگی فاصله بگیرند. این نوع نگاه برای مخاطب امروز جذاب نیست، مخاطب امروز با شخصیت هایی ارتباط برقرار می کند که واقع گرا هستند. آنها با شخصیت هایی همراه می شوند که قابل لمس باشند و دردهای مشترکی با هم داشته باشند.

کاربر گرامی توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظر شما در رابطه با همین مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که در این رابطه سوالی دارید و یا نیازمند مشاوره هستید از طریق تماس تلفنی و یا بخش مشاوره اقدام نمایید.
نام و نام خانوادگی
پست الکترونیک
نظر
کد امنیتی
اخبار مرتبط
محصولات مرتبط