«جشن حنابندان» به عربی ترجمه شد؛ گزارش هایی ساده و صمیمی از جنگ

به گزارش پاتوق کتاب فردا به نقل از خبرگزاری تسنیم؛ کتاب «جشن حنابندان»، نوشته محمدحسین قدمی، شامل دو گزارش از دو عملیات در مناطق جنوب و غرب کشور از سوی جمعیت المعارف لبنان با عنوان «حفله الخضاب» به عربی ترجمه و در این کشور توزیع شد.

این اثر شامل 313 صفحه متن و مابقی اسناد و تصاویر مرتبط با آن است. «جشن حنابندان» شامل دو گزارش از خاطرات دو عملیات کربلای 5 و بیت المقدس 4 در مناطق جنوب و غرب کشور است. گزارش اول کتاب با ذوق و علاقه شخصی نویسنده و در طول عملیات کربلای 5 نوشته و جمع آوری شده و گزارش دوم آن که مربوط به عملیات بیت المقدس 4 و در مناطق غربی کشور و بخشی از خاک عراق است (از جمله حوادث مربوط به بمباران شیمیایی حلبچه)، به سفارش سید مرتضی آوینی و برای مجموعه روایت فتح نوشته شده است.

قدمی هر دوی این گزارش ها را از میان خاطرات رزمندگان لشکر 27 محمد رسول الله گردآوری کرده است. او برای گزارش دوم، کار دقیق تر و انتخاب شده تری انجام داده است، چرا که از میان دسته های مختلف، دسته ایمان را که به خط شکنی معروف هستند، در لشکر انتخاب کرده و کار را با آن دسته شروع کرده است. قدمی در این زمینه می گوید: «ما دنبال دسته و گروهی در جنگ بودیم که دارای تیپ و شخصیت های مختلف باشند. پس از تحقیق و بررسی این گروه را در گروهانی از لشکر 27 محمد رسول الله یافتیم. کار را از خانه، مدرسه، مسجد و محل کار شروع کردیم. زندگی با آنان را در پادگان ها، رزم های شبانه، لحضات تنهایی و راهپیمایی های روزانه در سرما و سختی و در غم و شادی بررسی کردیم که حاصل کار در غالب کتاب «جشن حنا بندان» آورده شده و از آن فیلم مستند 4 قسمتی "دسته ایمان" تولید و در برنامه های روایت فتح پخش شد».

رهبر معظم انقلاب در تقریظی بر این کتاب نوشته اند: «روز و شبی چند در لحظه های پیش از خواب، در فضائی عطرآگین و مصفا و در معراج شور و حالی که سطور و کلمات نورانی این کتاب به خواننده ی خود عطا می کند، سیر کردم و خدا را سپاس گفتم، هم بر آن قطره ی عشقی که در جان این نویسنده افکنده و چنین زلال اندیشه و ذوقی را بر قلم او جاری ساخته است، و هم بر آن دست قدرتی که نقشی چنان بدیع و یکتا بر صفحه ی تاریخ معاصر پدید آورده و صحنه هائی که افسانه وار از ذهن و چشم بشر این روزگار بیگانه است، در واقعیت زندگی این نسل از ملت ایران نقش زده است ... له الحمد حمد الحامدین ابدا آلابدین.»