loader-img
loader-img-2
بعدی
بعدی بازگشت
بعدی بازگشت

چاپ دوم کتاب «تلگرافچی پنج ستاره»

انتشارات مرتبط : سوره مهر

نویسندگان مرتبط : ساسان ناطق

کتاب «تلگرافچی پنج ستاره» داستان زندگی ستوانیار صابر قره داغلو نوشته ساسان ناطق به چاپ دوم رسید.

چهارشنبه 1 خرداد 1398

به گزارش پاتوق کتاب فردا به نقل از پایگاه خبری سوره مهر، ساسان ناطق در این کتاب به سراغ «صابر قره داغلو» رفته و خاطرات او را از دوران کودکی، خدمت در رسته مخابرات ارتش پیش از انقلاب، حضور در جبهه های درگیری در کردستان و دفاع از مرزهای کشورمان در مقابل نیروهای عراقی نگاشته است.

داستان زندگی قره داغلو با کودکی پرمخاطره اش در مدرسه آغاز می شود. نویسنده در بخش های آغازین کتاب از روزهایی حرف می زند که صابر برای پرداخت شهریه مدرسه، مأمور معدل گیری و نوشتن کارنامه بچه ها می شود. خرج خانواده به دوش او بود و او ناچار می شود درس و مدرسه را رها کند. پرونده اش را از مدرسه می گیرد و برای «مردشدن» به استخدام ارتش در می آید....

در بخشی از این کتاب می خوانیم:«خواستم از جایم بلند شوم. نتوانستم. تصویرها مقابل دیدگانم تکه تکه می شد؛ می دیدم و نمی دیدم. صداها بریده بریده می شد؛ می شنیدم و نمی شنیدم.

ـ اینجا ... یه نفر ... مرده.

ـ صابره.

از شنیدن اسم خودم یکه خوردم. تمام هوش و حواسم را جمع کرده، اطرافم را خوب نگاه کردم. دست راستم مثل برگ خزان زده ای به رگ و تکه گوشتی آویزان بود؛ کم مانده بود قطع شود و بیفتد. احساسش نمی کردم. درد نداشت؛ انگار مال من نبود. ماهیچة دستم دیده می شد؛ رگ و مویرگ هایم مثل کرمِ سر بریده ای جلوی چشمانم تکان می خوردند و خون با فشار از بازویم بیرون می زد. به یکباره به حال خودم پی بردم. با خودم گفتم: «حتماً اونی که می گن مرده، منم. نکنه مُردم و روحم داره این چیزا رو می بینه؟

یک نفر از بیرون سنگر داد زد: «هنوز نمرده

چند نفر کیسه های شن و خاک و تراورس های رویم را با سرعتی باورنکردنی کنار زدند. مرا بیرون کشیدند. آن ها را می دیدم و نمی دیدم؛ می شناختم و نمی شناختم. انگار لال شده بودم؛ اما صداها را به وضوح می شنیدم. چیزی توی دهانم بود که نمی دانستم چیست. ویفر را گاز زده بودم؛ اما هنوز فرصت قورت دادن نیافته بودم.

ـ خون ریزیش زیاده. اگه زود درمونگاه نرسونیمش، می میره.

صدایش لرز داشت و مثل کسی حرف می زد که گریه کرده باشد. دست راستم را روی سینه ام گذاشت و مرا به طرف وانت آبی رنگی بردند. وانت تحویل استوار برگ بیدی بود. برگ بیدی اهل رشت و حدود 46 ساله بود. یک نفر داد زد: «مواظب باشید؛ دست راستش داره قطع می شه

با شنیدن های و هوی بچه ها گفتم: «چی شده. ما رو با تیر مستقیم زدن یا با کاتیوشا؟»

کسی صدایم را نشنید. مثل ماهیِ از آب بیرون افتاده، دهانم را باز و بسته می کردم. مرا پشت وانت گذاشتند. نوروز افخمی، سرگروهبان گروهان ارکان، پرید بالا و سرم را روی زانویش گذاشت. یدالله یزدانی پشت فرمان نشست و ماشین به یکباره از جا کنده شد؛ مثل تیری که از چلة کمان رها شده باشد. با خودم گفتم: «گلولة صدام من رو نکشت؛ ولی یدالله الان ماشین رو چپ می کنه و ما رو می کشه

برای خرید اینترنتی این کتاب از سایت پاتوق کتاب فردا، اینجا را کلیک کنید.

کاربر گرامی توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظر شما در رابطه با همین مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که در این رابطه سوالی دارید و یا نیازمند مشاوره هستید از طریق تماس تلفنی و یا بخش مشاوره اقدام نمایید.
نام و نام خانوادگی
پست الکترونیک
نظر
کد امنیتی
اخبار مرتبط
محصولات مرتبط