loader-img
loader-img-2
بعدی
بعدی بازگشت
بعدی بازگشت

جهاد فرهنگی؛ کسب مهارت برای اغتنام فرصت

اشاره: این سخنان گزیده و ویراسته مباحثی است که در جمع کارشناسان موسسه مطالعات تکنولوژی رسام و برخی فعالان بسیج دانشجویی بابل ایراد شده است و ناظر به فعالیت‏های جمعی، رویکردها و گستره فعالیت در زمینه‏های اقتصادی، فرهنگی، علمی و آموزشی و همچنین انتقال تجربیات فرهنگی و تشکیلاتی است.
***

لازم است قبل از هر چیزی، به مسائلی اشاره کنم که به رویکردها و برنامه‏های کلان ما مرتبط است و محصور به این فعالیت و آن فعالیت نیست؛ مسائلی است که شما هر جای دیگری هم باشید، نیاز دارید به آنها توجه یا عمل بکنید. این موسسه و آن موسسه، این شغل و آن شغل نمی‏شناسد. این موارد را بدون ترتیب و رعایت اولویت آنها ذکر می‏کنیم.

■ اصولی برای فعالیت

اصل اول، شناخت و آگاهی است. اصل دوم، محدود نشدن به قالب‏ها و ابزارهاست. اصل سوم، تغییر نگاه هست. با تغییر نگاه‏های به خودمان، استعدادهای خودمان، شغل خودمان، محیط کار خودمان، زندگی خودمان، فرصت‏ها و تهدیدات و...، همه چیز تغییر می‏کند؛ تغییر از وضعیت موجود و حرکت به سمت وضعیت مطلوب. اگر ما خودمان، روحیات، استعدادها و فرصت‏هایمان را به درستی بشناسیم خیلی از مسائل حل می‏شود. متأسفانه یکی از مشکلات و گیرهای جدی ما این است که خودمان و روحیات و استعدادهای‏مان را خوب نمی‏شناسیم. لذا باید برای خودشناسی خودمان اقدام کنیم و دایره آن را محدود به مسائل معنوی و فردی نبینیم. ثانیاً برای تغییر وضعیت‏مان و تغییر نگاه‏‏هایمان تلاش و سپس حرکت کنیم. در این زمینه، حتماً کتاب «حرکت» مرحوم استاد علی صفائی حائری (عین صاد) نکات مهم و قابل استفاده‏ای دارد.
خلاصه اینکه اگر ما بتوانیم آن نگاه لازم ـ نگاه اسلامی و انقلابی که ما به آن نگاه «جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی» می‏گوییم ـ را به دست بیاوریم، در هر جا و یا زمانی که باشیم می‏توانیم وظایف خودمان را خوب تشخیص بدهیم و آن را به نحو احسن انجام بدهیم.
بعد از این مسأله، نکات دیگری هست که در جای خود خیلی مهم است ولی ممکن است ما بدانها کم توجه باشیم یا بی‏توجهی داشته باشیم. این که برای خدا کار کنیم و همچنین کارهای‏مان برای خدا باشد. کار را برای رضای خدا انجام بدهیم. نیت پاک و الهی داشته باشیم. بی‏تفاوت نباشیم و نسبت به دور و اطراف، محیط و محل و خانواده و منطقه و سپس کشور و مسائل جهانی احساس مسئولیت بکنیم. البته نه آن احساس مسئولیت افراطی که از همه امور و فعالیت‏های اساسی و بنیادی غافل شویم.
درس و ادامه تحصیل خود را جدی بگیرید. چرا که کشور ما شدیداً نیازمند به حزب‏اللهی‏های باسواد و متخصص است. در کارهای خودتان برنامه‏ریزی داشته باشید. برنامه‏های بلندمدت و کوتاه‏مدت برای خودتان داشته باشید. باید به گونه‎ای باشید که با فعالیت‏های‏تان احساس رشد بکنید. به کاری که علاقه دارید و از سویی مورد نیاز جامعه اسلامی،منطقه یا کشور است، بپردازید. احساس رضایت از کار و زندگی نقش مهمی در پیشرفت‏های آدمی دارد و نسبت به آن بی‏تفاوت نباشید.
از سویی سعی کنید نگاه شبکه‏ای و جبهه‏ای داشته باشید. نگاه جزیره‏ای و غیر شبکه‏ای را در بین خودتان از بین ببرید. تلاش کنید در موضوعاتی که مورد دغدغه‏تان است به یک انسجام فکری و منطقی برسید. حتی تلاش کنید که دوستانی که در این مجموعه فعالیت می‏کنید در موضوعات و دغدغه‏های اصلی خود، مباحثه داشته باشید تا وجوه مشترک نظری بیشتری داشته باشید. با خودتان همفکری و هماهنگی داشته باشید. لذا برای دوستانی که در یک مجموعه فعالیت می‏کنند، باید برخی مسائل و رویکردها حل شده باشد. هم مباحث نظری و هم دیگر مسائل.
در هر مجموعه‏ای که رفتید یا حضور پیدا کردید، سعی کنید کار متناسب با روحیه و توان خودتان را بیابید و به مدیر آنجا پیشنهاد بدهید، اما سعی کنید حتماً در یک مجموعه، چند کار را خوب یاد بگیرید:
1ـ روابط عمومی،
2ـ مستندسازی و نامه‏نگاری.
این دو کار برای تک تک شما لازم است. حتی پیشنهاد می‏دهم که در این مجموعه، برای یک مقطع کوتاه و برنامه‏ریزی شده، مثلاً هفتگی یا ماهانه، هر کدام به صورت دوره‏ای، مسئول این بخش شوید تا هم تجربیات‏تان زیاد شود و هم این که این نوع کارها را خوب یاد بگیرید. باید فعالیت مجموعه شما به گونه‏ای باشد که همه در پیشرفت یا شکست آن احساس مسئولیت کنند و فقط دو سه نفر را مسئول پیشرفت یا شکست ندادند. مجموعه‏ای موفق است که همه اعضای آن در فعالیت‏هایش، خودشان را سهیم بدانند و آن مجموعه را از خودشان بدانند. نکته دیگر این که در پی این نوع مسئولیت دادن‏ها، برخی استعدادها و روحیات خودشان را بهتر درک خواهند کرد.

■ داشتن برنامه‏های بلندمدت و کوتاه‏مدت

هر کس با توجه به نوع حضورش در موسسه، یک سوی برنامه بلندمدت و کوتاه‏مدت برای خودش داشته باشند، پیشنهاد می‏کنم که در راستای کاری موسسه، هر کسی، همه شما، یک سری پروژه‏های کوتاه‏مدت و بلندمدت داشته باشید که مثلاً شش ماه، یک سال یا دو سال ممکن است طول بکشد.
وظایف کوتاه‏مدت، وظایف روتینی و روزمره شما در مجموعه است که ناچارید انجام بدهید. اما به خاطر این که پس از گذشت مدتی، یک یا چند سال، احساس خُسران و نارضایتی نکنید دو سه موضوعی که هم دغدغه شماست و هم در راستای فعالیت‏های مجموعه‏تان است را پیشنهاد بدهید. فعالیت‏های روزمره و عادی پس از گذشت چند ماه، آدمی را دچار یأس و تکرار می‏کند و انسان از این که وقتش را به این نوع کارها می‏دهد ناراضی می‏شود، لذا یکی از فواید این پروژه بلندمدت، جلوگیری از چنین نگاه‏های یأس‏آور است. فواید دیگری هم دارد. از جمله این که انسان پس از گذشت چندین سال، حداقل می‎‏داند که مثلاً در 5 زمینه، کار جدی انجام داده است یا روی 5 موضوع تحقیق کرده و متخصص آن موضوع شده است.

■ نهال‏چینی ممنوع

مسأله بعدی که طی این امر پیش می‏آید این است که پس از اندک رشد و موفقیتی، بلافاصله مسئولان دولتی، به شما پیشنهادهایی برای همکاری یا جذب می‏دهند. تجربه می‏گوید که در این زمینه زود نپذیرید. جوانب مختلف کار پیشنهادی را در نظر بگیرید. ببینید که آیا توان تأثیرگذاری و تحول جدی در آن حوزه را دارید؟ یا این که در بوروکراسی اداری توانتان تقلیل می‏روید و نمی‏توانید کاری بکنید. آیت‏الله جوادی آملی در این زمینه تعبیر زیبایی دارند که «نهال‏چینی نکنید!» یعنی نهالی که قرار است پس از طی چند سال و فرا گرفتن تجربیات، یک درخت پُرثمری شود، ما متأسفانه زود آن را به کار می‏گیریم و مانع درخت شدن او و ثمردهی آن می‏شویم. برای این کار حتماً با باتجربه‏های آن حوزه، مشورت بگیرید.
البته این نکته را باید در نظر داشته باشید که برای تأثیرات جدی در یک مجموعه یا اداره‏ای باید یک تیم منسجم داشته باشید. لذا بدون داشتن یک تیم یا گروه همفکر نمی‏توان همین جوری، یک مسئولیتی را پذیرفت. پذیرش مسئولیت، بدون داشتن یک تیم همفکر، یک اشتباهی است که غالب حزب‏اللهی‏ها در این دوره تجربه کردند و پس از مدتی، سرگرم کارهای روتین و معمولی شدند.

■ پیشنهاد ارتباط و همکاری با مراکز فرهنگی فعال کشور
ارتباط و همکاری با مراکز فرهنگی فعال کشور به ویژه با دفتر مطالعات جبهه فرهنگی یکی از سیاست‏های شما باید باشد. با توجه به نیروهایی که در استان هست، پاتوقی برای آنها در این منطقه ایجاد کنید. از سویی دیگر، ظرفیت‏های استان در این زمینه را فعال کنید مثل حوزه هنری استان یا ادارات ارشاد اسلامی، سازمان ملی جوانان و... البته این پیشنهاد من منافی کارهای دیگر شما نیست؛ این کار در جای خودش ادامه می‏یابد. شما بستر را برای فعالیت‏های دوستان فرهنگی و ادبی خود ایجاد می‎کنید و اینها را ابتدا مورد حمایت قرار می‏دهید تا بعداً بتوانند مستقل عمل کنند. با به کارگیری از توان‏های استانی و به کارگیری فرصت‏های دیگر، می‎توانید کارهای ماندگاری را در استان رقم بزنید. شما در حال حاضر یک پاتوق دارید و این که دوستان بسیجی دیگر شهر یا منطقه بخواهند یک پاتوق فرهنگی و هنری ایجاد کنند، شاید نتوانند و تجربیات اداره چنین مجموعه‏هایی را نداشته باشند، پس در بدو امر، شما همت کنید و دست و بال اینها را بگیرید. اگر توانستید ادامه دهید فبها المراد وگرنه آنها پس از کسب تجربه خودشان، به صورت مستقل و تخصصی وارد کار می‎شوند.

■ استقبال دفتر مطالعات جبهه فرهنگی از فعالیت‏های شهرستانی‏ها
با شناختی که از دوستان دفتر مطالعات جبهه فرهنگی دارم و همچنین با توجه به این که سیاست توجه به شهرستان‏ها و استان‏های مختلف و به بیانی دیگر تمرکززدایی، از سیاست‏های اصلی دفتر است، اینها از این پیشنهادات استقبال می‏کنند. از سویی دیگر، دوستان دفتر مطالعات درصدد گسترش فعالیت‏های استانی خود هستند و می‎توانند به شهرستان‏ها کمک کنند تا بتوانند حضوری جدی‎تر در مناسبات فرهنگی و اجتماعی در کشور داشته باشند مثل اوائل انقلاب اسلامی. شما شرایط محیطی و بومی منطقه را در نظر می‏گیرید و با توجه به آن، طرح پیشنهادی خود را به آنها ارائه می‏دهید. مثلاً شما در طول سال، اگر چند دوره کلاس نویسندگی، خبرنگاری، مستندسازی، ثبت خاطرات شفاهی (انقلاب اسلامی/ شهدا / رزمندگان/ جهاد کشاورزی و...) بگیرید. برایتان امکان‏پذیر هست یا نه؟ قطعاً هست.

■ در نظر گرفتن تفاوت‏ها
شما توان و پتانسیل دوستان فرهنگی خراسان را با مازندران و بقیه مناطق کشور مقایسه نکنید. الآن آنها پیش از ده سال است که فعالیت می‏کنند و شخصیت‏هایی امثال استاد حسن رحیم‏پور ازغدی و پدر بزرگوارشان حاج حیدر، آقای جلیلی، حجج‏اسلام نظافت و روح و... بالای سر اینها بودند. گذشته از این، اینها آستان قدس رضوی را داشتند که در سطح شهر، نشست‏ها و دوره‏های مختلف فکری، معرفتی، فرهنگی و اجتماعی برگزار می‏کرد و اساتید برجسته کشور را به مشهد می‏آورد. لذا شما و دیگر استانها، نباید آنها را با خودتان مقایسه کنید. غالب ما، به صورت خودرو رشد کردیم و استادی بالای سر ما نبوده است و خدا هم کمک کرد با این نگاه و جریانات و گفتمان اصیل و جامع انقلاب و امام(ره) آشنا شدیم. لذا نوع فعالیت‏های ما هم با اینها فرق دارد. ما در ابتدای حرکتیم و آنها از ما بسیار جلوترند. متأسفانه غالب فعالان و مدیران استانی ما با این نگاه آشنا نیستند. خیلی از مسائلی که برای ما روشن است را نمی‏دانند. خیلی از شخصیت‏های دلسوز و فرهنگی کشور را نمی‏شناسند. غالباً کارهایی را دارند انجام می‏دهند که اگر جمهوری اسلامی ـ خدای ناکرده ـ عوض هم بشود، همان کارها را انجام می‏دهند؛ یعنی یک سری کارهای روزمره و معمولی، که شاید ربطی به انقلاب اسلامی و آرمانهای امام(ره) و رهبری هم پیدا نکند.

■ وظایف کنونی ما
اولین گام ما و شما باید آشنایی کردن مسئولان و فعالان فرهنگی و مسجدی با نگاه جبهه فرهنگی انقلاب باشد. باید فرهنگ انقلاب را به آنها بشناسانید. گام دوم خیلی از نیروهای حزب‏اللهی استان، توانمندی خاصی ندارند. به تعبیر دوست‏مان، آقای مودب، شاعر جوان انقلاب، «یک سری از حزب‏اللهی‏ها، فقط دغدغه دارند، ولی کاری بلد نیستند». الآن بسیاری از دوستان ما در این منطقه و حتی کشور، متأسفانه اینجوری‏اند. حداقل‏های اجرایی را ـ مثل نوشتن نامه اداری، گزارش، نوشتن خاطرات یا خبر ـ را بلد نیستند ولی ممکن است چند جلسه کلاس‏های فراماسونری، شیطان‏پرستی، غرب‏شناسی و... شرکت کرده باشند یا برگزار کنند، اما یک بیانیه می‏خواهند بدهند چند روز می‏گذرد؛ یعنی توانمندی‏های جانبی و عملیاتی اینها برای کار فرهنگی بسیار کم است.

■ آموزش و ترویج نگاه جبهه فرهنگی؛ فعالیت اولیه شما
رویکرد پیشنهادی من به شما این است که رویکرد و فعالیت‎های یکی دو سال اولتان، آموزشی و ترویجی باشد؛ یعنی رویکرد شما، در بدو امر، ترویج گفتمان انقلاب اسلامی و جبهه فرهنگی است. می‏خواهید فعالان و تشکل‏های دانشجویی و مدیران فرهنگی را با این نگاه آشنا کنید که در این راه، از ابزارهای مختلف مانند جلسه، سخنرانی، نمایشگاه، کتاب‏ها، جزوه، اردوهای تفریحی و معرفتی، عکس، پوستر، کاریکاتور، کلیپ، دوره‏های معرفتی و... استفاده می‏کنید. کلاس‏های روزنامه‏نگاری، خبرنگاری، مستندسازی، تاریخ شفاهی، اندیشه‏های امام(ره) و رهبر معظم انقلاب و... برگزار می‏کنید. از طرفی نهادهای فرهنگی و هنری و انقلابی منطقه هم حمایت خواهند کرد. حیف است که مجموعه‏ای برای رسیدن اعضایش به چند تا پُست دنیایی موقت، خودش را به این و آن بچسباند. نمی‏گویم شما اینگونه هستید ولی این مشکل در تشکل‏ها و فعالان فرهنگی و مذهبی ما فراوان دیده می‏شود. لذا خیلی از این تشکل‏های مذهبی و فرهنگی، پس از مدتی مسیرشان تغییر پیدا می‏کند و اعضای آن می‏خواهند حداکثر یک مشاور یا کارمند فلان اداره یا نهادی بشود. این نوع روحیات را از خودتان دور کنید.

■ محدود اَندیش نباشیم؛ نگاه ما جهانی باشد
نگاه ما جهانی است. ما می‏خواهیم انقلاب اسلامی را به جهان صادر بکنیم. کسی که می‏خواهد انقلاب را به تمام جهان صادر بکند و پرچم «لا اله الا الله» را در تمام جهان برافراشته دارد، آیا نگاهش این قدر محدود است؟! هر کدام ما بالقوه یک احمد متوسلیان، سید حسن نصرالله، عماد مغنیه یا شهید آوینی و... هستیم. حیف است که خودمان را از ارزان بفروشیم. حیف است قبل از این که ثمر بدهیم، جلوی رشد همه جانبه خودمان را بگیریم.

■ نگاه‏مان به شغل عوض شود
متأسفانه هژمونی تبلیغاتی درباره کار یا شغل این گونه شده است که گویا همه باید پشت میز بنشینند و هر کس درس خوانده است باید در یک اداره دولتی مشغول به کار شود. خدمات و مزایای ادارات دولتی و هم چنین تبلیغات به گونه‏ای شده است که غالب تحصیلکرده‏های ما باید حتماً در یک اداره‏ای مشغول شوند. گویا اگر خودشان آستین خود را بالا بزنند وارد فعالیت اقتصادی، صنعتی و تولیدی می‏شوند نمی‏توانند یا کسر شأن‏شان است.
شما در حال حاضر، باید توان و وقت خود را روی دانشجویان سالهای اول بگذارید. شما نباید در فعالیت‏های آموزشی و مهارتی که ممکن است تا یکی دو سال اول، عایدات مالی چندانی نداشته باشد، روی فارغ‏التحصیلان سرمایه‏گذاری کنید، آنها در شرایط ویژه‏ای هستند و می‏خواهند ضرب‏الاجلی، جایی مشغول به کار شوند و سریع سر و سامان بگیرند و ازدواج بکنند. پس باید تمرکز اولیه‏تان روی دانشجویانی باشد؛ دانشجویانی که تا فارغ‏التحصیلی یکی دو سال فرصت دارند و شما در این فرصت دو ساله، فرصت دارید توانمندی‏های آنها را افزایش دهید تا بتوانند مستقلاً مشغول به فعالیت شوند. سوم، نگاه آنها را به فضاهای کاری جدید باز کنید.

■ کشف و گشودن فضاهای جدید کاری
الآن نگاه‏های ما به کار و شغل بسیار محدود است. از یک طرفی دیگر، باید این نگاه را در دوستان ایجاد کنیدکه کار فرهنگی فقط هیئت رفتن، معلم شدن یا روحانی شدن نیست. متأسفانه الآن بین حزب‏اللهی‏های ما مفهوم کار فرهنگی بَد جا افتاده و بسیار محدود شده است. هیئت زدن، طلبه شدن و معلم شدن در جای خودش ارزش و اهمیت دارد. اما ما باید این نگاه کلیشه‏ای و قالبی به فرهنگ و کار فرهنگی و حتی شغل را بشکنیم. لذا باید فضاهای کاری جدید را کشف کنیم. الآن چه عیبی دارد که چند تا جوان فارغ‏التحصیلان دانشگاه بیایند در شهر خودشان، منطقه خودشان، روستای خودشان، یک شرکت فنی مهندسی، خدماتی یا کارگاه تولیدی راه بیندازند و چند نفر را مشغول به کار بکنند. در شمال که الی ما شاءالله فرصت و امکانات ریخته است. الآن کسی که مهندسی کشاورزی خوانده است آیا نمی‏تواند بیاید کارگاه تولید و خدمات ابزارآلات صنعتی مرتبط به کشاورزی راه بیندازد. می‏تواند. کسی که شیلات یا کشاورزی خوانده است ـ و حتی نخوانده، اما علاقمند است ـ می‏تواند کارگاه تولید مرغ، اُردک، غاز، بوقلمون، بلدرچین، میگو یا ماهی و... راه بیندازد. الآن بازار گل و گیاه و مرکبات داغ است و فرصت آن در استان زیاد است و خصوصاً تولیدات گوشت و محصولات غذایی، واقعاً امکان‏پذیر است. یک علتش، تنبلی است، نه این که تنها علتش، تنبلی باشد. تنبلی چاشنی این عقب‏ماندگی‏هاست. شما اگر بخواهید و اراده کنید، می‏توانید. اگر مشکل سر پول و امکانات اولیه‏اش است، با جمعی دوستان همفکر بیایید یک تعاونی ثبت کنید. ادارات مختلف وام هم می‏دهند. حالا شما بیا با وام 4ـ 3 میلیونی شروع کن. نمی‏خواهد از اولش 100 میلیون وام بگیری و بعد نتوانی آن را تهیه کنی یا از عهده پرداخت آن برنیایید.
این را بدانید که همه کارهای بزرگ، از چیزهای خیلی کوچک شروع شده است. همت کنید و خودتان را دست کم نگیرید. یک مشکلی که برخی از حزب‏اللهی‏های ما دارند این است که خودشان را دست کم می‏گیرند. غالباً در افراط و تفریط هستند. یا خودشان را دست کم می‏گیرند یا این که اعتماد به نفس کاذب دارند.

■ الزامات اجرایی ارتباط با ادارات دولتی و غیردولتی
در این زمینه باید چند مسأله را مورد توجه قرار دهید:
1ـ سعی کنید که در درجه اول از پتانسیل خود مجموعه استفاده کنید و سپس از امکانات و حمایت‏های دولتی و غیردولتی استفاده کنید. حداقلش این که شما از آنها وام می‏گیرید و طی مدت معینی برمی‏گردانید.
2ـ رویکرد شما هم باید به گونه‏ای باشد که بعد از مدتی، خودتان مستقل شوید اما با آنها هماهنگ باشید. شما می‏توانید دهها پروژه صنعتی یا فرهنگی و هنری و علمی متناسب با گفتمان و نیاز آنها تعریف کنید و انجام بدهید.

■ سوژه کم نداریم؛ از لحاظ سوژه غنی‏ایم
حرف اصلی‏ام این است که ما از لحاظ سوژه کم نداریم و از این لحاظ، بسیار غنی‏ایم. ما آدم‏هایی که بتوانند این سوژه‏ها را در مرحله اول، کشف یا اجرایی کنند، کم داریم. مثلاً ما دهها موضوع جدی در زمینه فرصت‏ها و مشکلات کشاورزی، شیلات یا معیشت مردم در استان داریم ولی مستندساز اهل درد و ذوقی که بیاید اینها را رصد بکند و به تصویر بکشد، نداریم.

■ برنامه‏های مشترک با مراکز فرهنگی کشور
بدانید که راحت می‏توانید در زمینه برگزاری دوره‏های آموزشی و چند کار مشترک با مراکز فرهنگی کشور ـ دولتی یا غیردولتی ـ به توافق برسید. زمینه‎های کاری شما با آنها زیاد است. من فقط مواردی از آنها برمی‏شمارم:
1ـ دوره خبرنگاری،
2ـ دوره روزنامه‏نگاری،
3ـ دوره مستندسازی،
4ـ نمایشگاه عکس،
5ـ نمایشگاه کاریکاتور،
6ـ نمایشگاه پوستر و طراحی،
7ـ دوره آشنایی با اندیشه‏های امام(ره) و رهبر معظم انقلاب و دیگر دوره‏های آموزشی و معرفتی،
8ـ تاریخ شفاهی دفاع مقدس،
9ـ ثبت تاریخ شفاهی مساجد فعال و انقلابیون استان،
10ـ تاریخ شفاهی هنرمندان و نویسندگان انقلاب،
11ـ پیگیری رهنمودها و منویات رهبر معظم انقلاب درباره استان،
12ـ تهیه مستند در زمینه نوآوری‏های اقتصادی، کشاورزی و صنعتی استان،
و دهها مورد دیگر.
از بعد دیگری، شما باید توان اجرایی خودتان را در نظر بگیرید و بعد به مرور زمان، فعالیت و فعالان‏تان را افزایش می‏دهید.

■ فرصت در استان زیاد است
از این نکته غافل نشوید که پتانسیل در منطقه بسیار زیاد هست. شما فقط باید این پتانسیل‏ها را کشف کنید. البته کشف پتانسیل‏ها و ظرفیت‏ها و افراد، یک هنر هست و هر کسی چنین هنری ندارد. مرحوم کاظمی آشتیانی، رئیس فقید پژوهشکده رویان، چنین هنری داشت. شاید ایشان از لحاظ علمی، یک نخبه علمی جدی و درجه یک محسوب نمی‏شد، ولی یک نخبه‏یاب و استعدادشناس خوبی بود.

■ از عنایات خدا در هنگام کار غافل نشوید
یک مسأله دیگر هم به شما بگویم که خداوند برخی از دریچه‏ها را هنگام کار و اجرا، به روی آدم باز می‏کند. «والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا». وقتی ما اهل جهاد باشیم و در صحنه حاضر باشیم، خداوند راههایش را به ما می‏شناساند. پس از عنایات خدا در هنگام کار و فعالیت، غافل نشوید. از سویی دیگر، خیلی از استعدادها و افراد، زمانی که کار شما در استان جدی می‏شود، خودشان را به شما معرفی می‏کنند. متأسفانه بعضی‏ها چنین روحیه‏ای دارند؛ یعنی روحیه شروع کاری ندارند اما آدم‏هایی هستند که وسط کار اضافه می‏شوند.

■ تغییر فضاهای فرهنگی با برافراشتن عَلَم
همین که عَلَم جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی (هم در حوزه اندیشه و عمل با رویکرد عدالت‏خواهانه و اسلام ناب) و چنین نگاهی در استان برافراشته شود، خیلی از فضاهای فرهنگی و اجتماعی و حتی سیاسی استان تغییر خواهد یافت. هم چنان که خود حضور دولت احمدی‏نژاد و استقامتش در دولت نهم، باعث شکل‏گیری عرصه‏های جدید برای فعالیت و شکسته شدن جبهه‏گیری‎های قدیمی و شکل‏گیری جبهه‏های جدید شد. در فضای دانشجویی هم نفس حضور جنبش عدالت‏خواه، معادلات خیلی از تشکل‏های دانشجویی را عوض کرد. متأسفانه مشکل ما این است که کسی گفتمان فرهنگ انقلابی و جبهه فرهنگی را در استان به صورت همه جانبه بلند نکرد، و هر موقع هم کسی آن را به صورت موقتی و مقطعی در دوره ای بلند کرد، در استان و منطقه تاثیرگذار شد. پس نفس بلند کردن این عَلَم خیلی مهم است.

■ استفاده از قالب‏ها و ابزارهای مختلف
مشکل ما این است که فکر می‏کنیم همه مخاطبان ما دانشجویان دانشگاه امام صادق(ع) یا طلبه حوزه‏های علمیه هستند و برای همین برنامه‏هایی را برای شروع یا ادامه کار در نظر می‏گیریم که آن جذابیت‏ها را افراد مذهبی معمولی ندارند. لذا ما باید مخاطبان و روحیات آنها را خوب بشناسیم. چه بسا لازم باشد برای شروع یا ادامه کار، از مطالعه رمان و داستان یا کتاب شعر، پخش فیلم و مستند یا حتی دیدار و بازدید با یک عالم یا منطقه، کوهنوردی یا اردو استفاده کنیم. ما خودمان را در قالب‎ها نباید محدود کنیم. می‏توان یک لیست بیست یا سی تایی فیلم سینمایی یا مستند را تهیه کرد و برای جوانان و نوجوانان یا مخاطبان تشکلی ما پخش کرد. الآن با وجود فقدان فیلم‏های خوب، خیلی از این نوع فیلم‏های خوب هم بین ما ناشناخته مانده‏اند. ما باید از این فیلم‏ها و مستندها استفاده کنیم که پخش و نقد آنها، در راستای کار و اهداف ما هم هست.

■ باید الگوهای عملی را نشان دهیم
متأسفانه مشکل ما این است که در زمینه‏های مختلف، الگوی عینی و ملموس نداریم. نه اینکه نداشته باشیم، بلکه نتوانسته‏ایم افراد الگوی خودمان را خوب به نسل‏های دیگر معرفی کنیم. مثلاً کسی که مهندسی برق یا عمران خوانده است، الگوی زندگی امروزش را واقعاً نمی‏داند کیست؟ ممکن است شهید چمران را به عنوان الگو بداند، اما هنوز اطمینان خاطر ندارد که اگر دکتر چمران امروز زنده بود، چه کار می‏کرد و در چه حوزه‏هایی ورود پیدا می‏کرد؟ لذا معرفی و شناساندن الگوهای عملی برای جامعه امروز بسیار ضروری است.

■ باید بتوانیم فعالیت‏ها را مستقل و مردمی انجام بدهیم
به نظرم، فعالیت‏های فرهنگی ما باید به گونه‏ای باشد که بتوانیم مستقل شویم و از سویی، به فعالیت‏های مردمی و غیردولتی دامن بزنیم. با دیگر مراکز و پایگاههای جبهه فرهنگ و فکر انقلاب، مرتبط و تا حد توان، همکاری و همسویی داشته باشیم. شاید در مرحله اول، رویکردمان توزیع درست محصولات فکری و فرهنگی باشد اما بعد از یک دوره‏ای، باید به تولید فرهنگی توجه بکنیم و برای توزیع آنها، از حمایت و نظارت و پشتیبانی موسسات و ادارات در تهران و مناطق دیگر استفاده کنیم.

■ توجهات و پیشنهادات پایانی
1ـ نیروهای خودتان را به چند دسته تقسیم بکنید: الف. نیروهای رسمی، ب. نیروهای پیمانی و قراردادی و ج. نیروهای کارآموز، کسانی که برای آشنایی و کسب تجربه به شما مراجعه می‏کنند و شما می‏توانید با حق‏الزحمه کار دانشجویی از آنها استفاده کنید.
2ـ در دوره‏های مختلف آموزشی ـ معرفتی که در کشور برگزار می‏شود، حضور مستمر و موثر داشته باشید. نیروهای جدید خودتان را به این دوره‏ها بفرستید تا بیشتر با فضا آشنا شوند، کار یاد بگیرند و هم این که بتوانند به مجموعه شما کمک کنند.
3ـ حتماً روزنامه‏نگاری، خبرنویسی و نامه‏نگاری را یاد بگیرید، البته به آن قناعت نکنید. با این آموزش، توانمندی خودتان را افزایش می‏دهید و در هر جایی که رفتید می‏توانید اثرات مثبت بر جای بگذارید.
4ـ برای داشتن تربیون رسانه‏ای خودتان اقدام کنید. حداقل یک وبلاگ داشته باشید، اما وبلاگ بازی نکنید و غرق در اینترنت نشوید. علاوه بر این، از پتانسیل رسانه‏ها استفاده کنید. خیلی از مسائل و خواسته‏های شما را رسانه‏ها می‏توانند به عنوان یک مطالبه عمومی تبدیل کنند. شما معضلات و مشکلات کلان استان یا برنامه‏های جدی را به مطالبه عمومی رسانه‏ها تبدیل کنید. رسانه‏ها می‏توانند آن چیزی که دغدغه نیست را به عنوان دغدغه مطرح کنند و بلعکس. پس از ظرفیت رسانه‏ها در راستای تحقق مطالبات به حق مردم و فرصت‏های منطقه غافل نشوید. حتی برخی برنامه‏ها و پیشنهادهای خود را به صورت علنی مطرح کنید. آنها را رسانه‎ای کنید. برای ما مهم این است که مثلاً فلان کارها در راستای توسعه استان یا تعالی فرهنگی و آموزشی منطقه یا کشور صورت بگیرد و قرار نیست که حتماً خودمان هم مجری آن باشیم.

منبع: ماهنامه فرهنگی تحلیلی راه، مهر ماه 1390

سه‌شنبه 3 آبان 1390
کاربر گرامی توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظر شما در رابطه با همین مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که در این رابطه سوالی دارید و یا نیازمند مشاوره هستید از طریق تماس تلفنی و یا بخش مشاوره اقدام نمایید.
نام و نام خانوادگی
پست الکترونیک
نظر
کد امنیتی
اخبار مرتبط
محصولات مرتبط