کاوه بهمن داستان نویس و منتقد ادبی، متولد ۱۳۴۴ و از نویسندگان فعال عرصه جنگ و دفاع مقدس است. وی نویسندگی را از نوجوانی شروع کرده و بیش از یک دهه است که به طور جدی قلم می زند. بهمن همکاری خود را در نشریه های ادبی-هنری و عضویت در گروه تحریریه ماهنامه تخصصی ادبیات داستانی آغاز کرده است. اولین اثر داستانی او سال 1370 با نام "بازی آن روزها"و پس از آن "خروس در استوانه سیمانی"در موضوع انقلاب اسلامی منتشر شده و پس از آن نیز کتاب "رمان نور در غیاب انسان" که مجموعه مقاله و نقد ادبی است، از او منتشر شده است. وی مدتی مسوول جلسات نقد ادبی حوزه هنری بود و در فرهنگسرای پایداری نیز جلسات نقد بررسی قصه برگزار کرده است.
کتاب های "جنگی که بود"، "حافظ" و "رمان نو در غیاب انسان" از جمله آثار او هستند. از دیگر فعالیت های این نویسنده، می توان به ویراستاری کتاب "جشن واره بی گناهان مقدس: اشعاری از: هرولد ینتر، هیو کوک، دیوید رابرتز و ... "در اعتراض به تهاجم امریکا به عراق" اشاره کرد که در سال ۸۵ از سوی نشر بخارا منتشر شد.
بهمن در اولین رمان جنگی خود با نام"جنگی که بود داستان اعضای یک خانواده در آغاز جنگ تحمیلی در خرمشهر را روایت می کند. رمان اینگونه آغاز می شود:"حبیب بود که گفت برویم سینما" و این نشان دهنده امنیت جانی است گویا جنگی وجود ندارد و یا اوضاع پس از جنگ است. اما داستان که پیش می رود مشخص می شود که داستان، داستان زندگی دو جانباز به نامهای رضا و حبیب است. رضا هردو چشم خود را در جبهه از دست داده است و حبیب هردو پایش را، در ادامه داستان، رضا به یاد دوران کودکیش می افتد؛ مرگ مادر، گم شدن خواهر و پدرش را هنگام حمله عراقی ها به خرمشهر به یاد می آورد. در ابتدا خواننده به اشتباه گمان می برد که حبیب مورد توجه نویسنده است و گذشته او بازآفرینی می شود. در صورتی که پس از به پایان رسیدن فصل اول مشخص می شود که رضا و گذشته اش، محور اصلی شکل دهنده حوادث داستانی است. رضا، مقاومت مردم و مسلح شدن آنها را در تلاش برای دفاع از کشورشان به خاطر می آورد. حالا، پس از جنگ، رضا به دنبال خواهرش زهرا به تهران آمده است. و در این حین قبر پدرش را می یابد. تمیز بودن قبر پدر، امیدی تازه را در دل رضا می تاباند. رضا بالاخره خواهرش زهرا را در سر قبر پدر می یابد و شور و شعف آنها از پیدا کردن یکدیگر و عظمت این لحظات، رزمنده دیگری را که در قبرستان است متحول می کند و باعث می شود تا او هم به سوی خانواده اش بازگردد. موضوع رمان، به روزهای آغازین جنگ برمی گردد؛ روزهایی که دشمن خرمشهر را به محاصره درآورده و شهر با وجود مقاومت مردمی، در حال سقوط است. کاوه بهمن با دست مایه قرار دادن چنین ایام پرالتهابی، اعضای یک خانواده را محور قصه خود قرار می دهد؛ خانواده ای که در آن، مادر به شهادت رسیده است؛ از پدر که در آغاز حمله دشمن مفقود شده، خبری نیست و خواهر و برادری که تصمیم گرفته اند در شهر بمانند و مقاومت کنند. زهرا و رضا مظهر دو نوجوان مقاوم در حماسه هشت سال دفاع مقدس هستند که به کمک رزمنده ها شتافته اند.
کاوه بهمن در رمان "جنگی که بود" بیش از هرچیز، به ارزشهای موجود در هشت سال دفاع مقدس واقف است و تا آن جا که توانسته است این موارد را به تصویر کشیده، شجاعت و از خودگذشتگی اهالی بومی منطقه یکی از مواردی است که بسیار دقیق و در نمایی نزدیک به آن پرداخته و به تصویر کشیده شده است. وی برای بیان رخدادهای جنگ و برای رسیدن به مقصود خود انگار که دوربین تصویربرداری را برداشته و نمایی نزدیک ازجنگ و شخصیتهای داستانی آن در قاب های متفاوت ثبت کرده است. نویسنده در این رمان به مسائل و مصائب زنان نیز در جنگ پرداخته است. زنان دوشادوش مردان در مقابل دشمن می ایستند. نکته جالب آشنایی زهرا و سیما با تکنیکهای جنگی و شگردهای عملیاتی آن است. به نظر می رسد نویسنده به خوبی قدرت به تصویر کشیدن صحنه ها را دارد و قادر است صحنه های بسیار احساس برانگیزی خلق کند.
کاوه بهمن معتقد است برای بهبود ادبیات داستانی، سطح نشست های ادبی در ایران باید بیشتر شود.1 کتاب "جنگی که بود" را بهمن با موضوع ادبیات پایداری نوشته است
