خسرو احتشامی هونه گانی متولد سال 1325 در هوندگان سمیرم سفلی (هونجان) است.
وی در سال 1350 به قصد تحصیل عازم هندوستان شد. در سال 1353 به ایران بازگشت و تحصیلات خود را در دانشگاه اصفهان ادامه داد و در شهریور 1356 در رشته تاریخ فارغ التحصیل شد.
احتشامی از هفده سالگی با شعر انس گرفت و از 1345 برای خواندن اشعار خود در انجمنهای ادبی اصفهان شرکت می جست. در سال 1346 نخستین سرودة وی در مجله روشنفکر تهران به چاپ رسید. او از همان ایام با برخی از نشریات تهران مانند سپید و سیاه، همکاری خود را آغاز کرد. در سال 1378 یکی از آثار منظوم او به نام افسانة اصفهان آبی در اصفهان از سوی اداره کل ارشاد اسلامی بهترین اثر معرفی شد و جایزه ای به آن تعلق گرفت. این کتاب مثنوی بلندی دربارة 120 تن از معاریف اصفهان است.
برخی از نوشته های او در زمینة نقد و بررسی اشعار صائب نظامی و خواجوی کرمانی و همچنین شناخت و بررسی هنرهای اسلامی ـ ایرانی است.
احتشامی مقالات فراوانی نیز در زمینه های مختلف ادبی، در نشریات بنیاد، آینده، هستی، کلک، بخارا، گلچرخ و فصلنامة اصفهان به چاپ رسانده است.
از آثارمنتشرشده وی می توان به از مضراب تا محراب/ افسانه اصفهان آبی/ امشب صدای تیشه/ باغهای چوبی/ در کوچه باغ زلف و...اشاره کرد.
خسرو احتشامی هونه گانی سابقه همکاری با موسسه آفرینش های هنری آستان قدس رضوی در زمینه شرکت در شب شعر "نغمه بهار" و همچنین نگارش مقدمه کتاب" 88 شعر رضوی " را دارد.
