داوود هرمیداس باوند (زادهٔ ۱۳۱۳ در تهران) استاد حقوق بین الملل و روابط بین الملل اهل ایران و از اعضای بلندپایه جبهه ملی ایران است.
وی از سال ۱۳۵۴ به استخدام وزارت خارجه ایران درآمد و از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۸۲ در سازمان ملل فعالیت کرده و یک سال ریاست کمیته حقوق مجمع عمومی سازمان ملل را بر عهده داشت. باوند دکترای روابط بین الملل خود را از دانشگاه امریکن در واشینگتن دی سی در سال ۱۹۶۳ دریافت کرده و در دانشگاه های رودآیلند، تهران، امام صادق (ع) و آزاد تدریس کرده است.
کنوانسیون سوم حقوق دریاها با موضوع «دریاهای بسته و نیمه بسته» از سوی دکترباوند در کمیسیون حقوقی مجمع عمومی سال ۱۹۷۶ مطرح شد و به تصویب رسید.
دکتر باوند از اعضای هیات موسس انجمن علوم سیاسی ایران، انجمن ایرانی روابط بین الملل و انجمن ایرانی مطالعات سازمان ملل متحد می باشد.
دکتر باوند از خانواده اسپهبدان باوند - مازندران است که قدمتی ۲۰۰۰ ساله دارند
پدر بزرگ دکتر باوند، امیرمؤید سوادکوهی است. امیرمؤید سوادکوهی نماینده دور سوم مجلس شورای ملی بود که دوره صدارت وثوق الدوله با انعقاد قرارداد ۱۹۱۹ انگلیس و ایران مخالفت می نماید و به همین خاطر به کرمانشاه تبعید می شود و با نخست وزیر شدن مشیرالدوله، از تبعید رهایی پیدا می کند و به دستور همین مشیرالدوله، رئیس کل قشون مازندران می شود.
رضا شاه در اولین حرکت خود برای تخت قاپو کردن با توجه به کینه ای که از امیرمؤید سوادکوهی داشت اقدام به حمله به سواد کوه و قتل ۲ فرزند وی سهم الممالک و هژبر سلطان نمود.
آثار
«مبانی حاکمیت تاریخی، حقوقی و سیاسی بر جزایر سه گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی»
«دریاهای بسته و نیمه بسته»
«سیاست های کلان و جزایر خرد»
«مسأله نوروز، نقض تعهدات بین المللی و مسئولیت های ناشی از آن»
«تغییرات ناظر به مفهوم مسئولیت بین المللی دولتها»
