جواهر لعل نهرو (जवाहरलाल नेहरू) (زاده ۱۴ نوامبر ۱۸۸۹ برابر با ۲۳ آبان ۱۲۶۸ - درگذشته ۲۷ مه ۱۹۶۴ برابر با ۶ خرداد ۱۳۴۳) از رهبران جنبش استقلال هند و کنگره ملی هند بود.
او به عنوان اولین نخست وزیر هند پس از اعلام استقلال در ۱۵ اوت ۱۹۴۷ (۲۳ مرداد ۱۳۲۶) انتخاب شد.
«پاندیت» (معلم) هم خوانده می شد. پدر او موتیلال نهرو و مادرش سواروپ رانی نام داشتند. موتیلال نهرو که خود وکیل و رهبری سیاسی بود در الله آباد مردی ثروتمند به شمار می رفت و بغیر از جواهر دارای سه دختر هم بود. جواهر که در بهترین مدارس هند تحصیل کرده بود به مدرسهٔ هارو، کالج ترینیتی آکسفورد و ایننر تمپل رفت تا پیش از ورود به سیاست در رشتهٔ حقوق تحصیل کند.جواهر و کمالا در روز عروسی
تا پیش از استقلال هند، نهرو مدت ۱۰ سال از عمرش را (به گونه ای نامنظم) در زندان های استعماری گذراند. پس از نخست وزیری او با کمک افراد میهن دوستی چون سردار پاتل و دکتر آمبدکار توانست قوانین جدیدی را برای ساختاردهی مجدد به جامعهٔ هند تصویب کند که مهم ترین آن ها لغو نظام کاست بود. نهرو همراه با احمد سوکارنو، مارشال تیتو و جمال عبدالناصر از پایه گذاران جنبش عدم تعهد به شمار می رود.
جواهر در سال ۱۹۱۶ (۱۲۹۴) با کمالا نهرو ازدواج کرد. او در هنگام ازدواجش در ۸ فوریه ۱۹۱۶ (۱۸ بهمن ۱۲۹۴) ۲۶ سال داشت و وکیل کاملی شده بود که در بریتانیا تحصیل کرده بود. کمالا از خانوادهٔ مشهور کشمیری ساکن در دهلی بود که در کار بازرگانی بودند.
مجموعه کتاب سه جلدی نگاهی به تاریخ جهان (ترجمه فارسی محمود تفضلی) از جمله آثار ارزشمند این شخصیت سیاسی در هند است که در زمانی که در زندان بوده به شیوه نامه نگاری برای دخترش ایندیرا تحریر شده است.
کشف هند
به سوی آزادی (زندگی نامه نهرو به قلم خودش)
