حسن عمید (زادهٔ ۱۲۸۹ در مشهد – درگذشتهٔ شهریور ۱۳۵۸) فرهنگ نویس، نویسنده و روزنامه نگار نامدار ایرانی است. او نویسندهٔ فرهنگ عمید است که از پرکاربردترین فرهنگ های معاصر فارسی قلمداد می گردد.
حسن عمید در نیمهٔ دوم سده ۱۳ هجری خورشیدی، در شهر مشهد چشم به جهان گشود.او تحصیلات خود را نیز در همان شهر انجام داد. عمید در جوانی عضو انجمن ادبی شد و کار روزنامه نگاری، نویسندگی و فرهنگ نویسی را از همان سال ها آغاز کرد. او در نشریهٔ خراسان مطلب می نوشت. از جمله مهم ترین فعالیت های روزنامه نگاری حسن عمید در مشهد، مدیریت سالنامهٔ خراسان و روزنامهٔ طوس بود. وی در سال ۱۳۱۳ چاپ روزنامه طوس را به صورت هفتگی در مشهد آغاز کرد. او سال ها در خراسان به پیشهٔ روزنامه نگاری اش مشغول بود.
به دنبال اشغال ایران در جنگ جهانی دوم، که طی آن شهر مشهد به دست نیروهای اتحاد جماهیر شوروی افتاد، شوروی ها عمید را از مشهد اخراج و به تهران تبعید کردند. درپی این اقدام، عمید با دفتر نخست وزیری ایران نامه نگاری کرده و خواستار دادن اجازهٔ بازگشت به مشهد به خاطر گرفتاری های خانوادگی اش می شود که اسناد این نامه نگاری در کتاب «اسنادی از احزاب سیاسی در ایران (۱۳۲۰-۱۳۴۰هـ. ش)» به چاپ رسیده است.
حسن عمید چندین دهه از عمر خویش را صرف پژوهش دربارهٔ فرهنگ واژگان و فرهنگ نویسی کرد. او در این سال ها چندین فرهنگ واژگان فارسی نوشت که پرآوازه ترینشان، فرهنگ عمید است. عمید در سال ۱۳۵۵ خورشیدی، بابت واگذاری کلیه حقوق نشر همه فرهنگ هایش به عبدالرحیم جعفری، مالک و گردانندهٔ انتشارات امیرکبیر، یکی از بالاترین رقم های پرداخته شده به یک مؤلف ایرانی به عنوان حق تألیف مقطوع را، که برابر با یک میلیون تومان بود، دریافت کرد.
