ریموند کارور

ریموند کِلِوی کاروِر جونیور (به انگلیسی: Raymond Clevie Carver, Jr.) (زاده ۲۵ مه، ۱۹۳۸ - درگذشته ۲ اوت، ۱۹۸۸) نویسندهٔ داستان های کوتاه و شاعر آمریکایی بود. او یکی از نویسندگان مطرح قرن بیستم و هم چنین یکی از کسانی شمرده می شود که موجب تجدید حیات داستان کوتاه در دههٔ ۱۹۸۰ شده اند.

کارور در ۲۵ مه، ۱۹۳۸ در شهر کلاتْسْکانی در ایالت اورگن که شهری صنعتی در کنارهٔ رودخانه کلمبیا است به دنیا آمد. او در شهر یاکیما در ایالت واشنیگتن بزرگ شد. پدرش، کِلِوی ریموند کارور، کارگر کارخانهٔ چوب بری و الکلی بود. مادر او، اِلا کیسی کارور، گاهی به عنوان پیشخدمت و فروشنده کار می کرد. در خانه او را جونیور، قورباغه و دکتر صدا می کردند.

ریموند در مدرسه ای محلی در یاکیما آغاز به تحصیل کرد. او در فراغت خود رمان هایی از میکی اسپیلانی یا مجلاتی چون Sports Afield و Outdoor Life را مطالعه می کرد.

پیشهٔ کارور به عنوان نویسنده به داستان های کوتاه و شعر اختصاص یافته بود. او خود را به عنوان کسی که «تمایل به ایجاز و قوّت دارد» و «به نوشتن داستان های کوتاه معتاد است»، معرفی کرده است.(در دیباچهٔ «از کجا تلفن می کنم»، مجموعه ای که در سال ۱۹۸۸ منتشر شد). دلیل دیگری که برای ایجاز آثار او مطرح می شود این است که «داستان کوتاه و شعر را می توان در یک نشست نوشت و خواند». این مسئله برای وی یک انتخاب ساده نبود، بلکه ملاحظاتی عملی بود تا او با در نظر داشتن آنها بتواند در کنار شغل های متفاوت و ناهمگون اش، به نوشتن نیز برسد. موضوعات و ایده های آثار او که عموماً بر تجربه های کارگری تمرکز دارند به وضوح انعکاسی از زندگی خودش هستند. همین مساله را می توان در مورد بُن مایه های مکرر اعتیاد به الکل و بازپروری از آن که در آثار وی موجود است، مطرح کرد.

سبک نوشتار کارور و بُن مایه های آثار او معمولاً مانند عناصر سازندهٔ آثار ارنست همینگوی، آنتوان چخوف و فرانتس کافکا است. هم چنین او را تأثیرپذیرفته از آثار ایساک بابل، فرانک اوکانر و و. اس. پریچت برَشمُرده اند. با وجود این، به نظر می رسد بیشترین تأثیرپذیری او از جانب چخوف باشد که انگیزهٔ او برای نوشتن داستان کوتاه «پیغام» (به انگلیسی: Errand) باشد. این داستان که یکی از آثار مربوط به اواخر عمر کارور است، آخرین ساعات زندگی چخوف را به تصویر می کشد.

عمدتاً، کمینه گرایی (مینی مالیسم) به عنوان یکی از ویژگی های بارز آثار کارور شمرده می شود. ویراستار وی در مجله اسکوآیر، گوردون لیش، نثر کارور را به این سمت هدایت می کرد. پیش تر جان گاردنر به کارور توصیه کرده بود که به جای به کار بردن بیست و پنج کلمه در یک جمله، پانزده کلمه به کار بَرَد و بعده ها لیش به وی توصیه کرد که در یک جمله تنها از پنج کلمه استفاده کند. در این دوران بود که کارور اشعاری را برای جیمز دیکی، ویراستار شعر اسکوآیر در آن دوران، فرستاد.

سبک وی را با عنوان «واقع گرایی کثیف» (به انگلیسی: dirty realism) نیز خوانده اند. این عبارت به گروهی از نویسندگان در سال های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ چون ریچارد فورد، توبیاس ولف، آن بیتی، جین آن فیلیپس اشاره دارد. کارور با فورد و ولف از نزدیک آشنا بود. این نویسندگان در آثارشان بیشتر بر اندوه و حس فقدان زندگی روزمرهٔ مردم عادی تاکید داشتند؛ زندگی روزمرهٔ طبقات متوسط و پایین جامعه یا افراد تک افتاده و به حاشیه رانده شده ای که طبق ایدهٔ هنری تِرو «نومیدی خاموش» (به انگلیسی: quiet desperation) را می زیند.

اولین داستان منتشرشدهٔ وی مربوط به سال ۱۹۶۰ و با عنوان «فصل های سخت» (به انگلیسی: Furious Seasons) است. این اثر که به نسبت آثار بعدی او، نثری سلیس تر و شیواتر دارد، به وضوح از ویلیام فاکنرر تأثیر پذیرفته است.استول درباره آن می نویسد:«فصل های سخت، تقلیدی بود تصنعی و کسالت بار از شیوه فاکنر» عبارت «فصل های سخت» بعده ها به عنوان نام مجموعه ای از داستان ها استفاده شد که البته خود آن داستان را شامل نمی شد. داستان «فصل های سخت» را تنها می توان در مجموعه های چاپ شدهٔ اخیر چون «قهرمانی بس است، لطفاً» الگو:انگلیسیNo Heroics, Please و «اگر کارم داشتی تلفن کُن»(به انگلیسی: Call if You Need Me) یافت.

اولین مجموعه از آثار وی در سال ۱۹۷۶ و با عنوان «می شود لطفاً ساکت باشید، لطفاً؟» (به انگلیسی: Will You Please Be Quiet, Please) منتشر گردید و داستانی از این مجموعه که دارای همین نام بود برای چاپ در مجموعهٔ «بهترین داستان های کوتاه آمریکا» انتخاب شد. سپس برای داستان «یک چیز کوچک و خوب» (به انگلیسی: A Small, Good Thing) که داستانی است دربارهٔ والدین یک پسر جوان که دچار تصادف رانندگی شده، موفق به دریافت جایزه او. هنری گردید. در سال ۱۹۸۳، بازنوشتی از این داستان با نام «حمام» و با پایانی متفاوت در مجموعه ای به نام «کلیسای جامع» منتشر گردید. با وجود این خود داستان «کلیسای جامع» بود که کارور آن را در مقایسه با آثار پیشین اش به عنوان «نوع دیگری» از داستان مطرح می کند و نقطه عطفی در دورهٔ کاری اش برمی شمارد. این داستان که دربارهٔ ملاقات مردی با پیرمردی کور از آشنایان همسرش است، بدلیل کم گویی آن دربارهٔ موضوعی اصلی و به احتمال بخاطر دیدِ خوش بینانه اش که در کنار لحنی تلخ شیرین قرار گرفته است، با آثار پیشین نویسنده متفاوت است.

آخرین مجموعه داستانی که دقیقاً پیش از مرگ وی چاپ شد، «فیل» نام داشت و شامل هفت داستان بود. ماهیت داستان های این مجموعه، بخصوص «پیغام»، این طور می نماید که او در حال تفکر و تعمق برای نوشتن اولین رمان اش بود.[نیازمند منبع] البته این مساله به تایید دیگر منتقدین نرسیده است.
داستانی

جلد کتاب وقتی از عشق حرف می زنیم از چه حرف می زنیم چاپ ۱۹۸۹
مجموعه ها
۱۹۷۴ می شود لطفاً ساکت باشید، لطفاً؟
۱۹۷۷ فصل های سخت
۱۹۸۱ وقتی از عشق حرف می زنیم از چه حرف می زنیم. (به انگلیسی: What We Talk About When We Talk About Love)
۱۹۸۳ کلیسای جامع
۱۹۸۸ فیل
گردآورده ها
۱۹۸۸ از کجا تلفن می کنم. (به انگلیسی: Where I'm Calling From)
۱۹۹۳ راه های میان بُر:داستان های برگزیده. (به انگلیسی: Short Cuts: Selected Stories)
تک داستان ها
وقتی از عشق حرف می زنیم از چه حرف می زنیم)
کلیسای جامع )
از مجوعهٔ «می شود لطفاً ساکت باشید، لطفاً؟»:

هیچکس چیزی نگفت. (به انگلیسی: Nobody Said Anything)
همسرِ دانشجو. (به انگلیسی: The Student's Wife)
همسایه ها. (به انگلیسی: Neighbors)
دوچرخه ها، عضله ها، سیگارها. (به انگلیسی: Bicycles, Muscles, Cigarettes)
می شود لطفاً ساکت باشید، لطفاً؟
از مجموعهٔ «فصل های سخت»:

فاصله. (به انگلیسی: Distance)
احمق. (به انگلیسی: Dummy) (عنوان پس از بازنگری: «سومین چیزی که پدرم را کُشت». (به انگلیسی: The Third Thing that Killed My Father off)
این همه آب و این قدر نزدیک به خانه. (به انگلیسی: So Much Water So Close to Home)
از مجموعهٔ «وقتی از عشق حرف می زنیم از چی حرف می زنیم»:

وقتی از عشق حرف می زنیم از چی حرف می زنیم
چرا شما نمی رقصید؟. (به انگلیسی: Why Don't You Dance)
از مجموعهٔ «کلیسای جامع»:

ویتامین ها. (به انگلیسی: Vitamins)
محتاط
از کجا تلفن می کنم
خانهٔ چف. (به انگلیسی: Chef's House)
تَب. (به انگلیسی: Fever)
پَرها. (به انگلیسی: Feathers)
کلیسای جامع
یک چیز کوچک و خوب
از مجموعهٔ «فیل»:

جعبه ها
کسی که روی این تخت می خوابیده. (به انگلیسی: Whoever Was Using This Bed)
پیغام
Blackbird Pie
شعر
مجموعه ها
۱۹۶۸ نزدیک کلامَث
۱۹۷۰ بی خوابی زمستانی. (به انگلیسی: Winter Insomania)
۱۹۷۴ ماهی آزاد در شب سفر می کند. (به انگلیسی: At Night The Salmon Move)
۱۹۸۵ جایی که آبها به هم می رسند. (به انگلیسی: When Water Comes Together With Other Water)
۱۹۸۴ آبی آسمانی. (به انگلیسی: 'Ultramarine)
راهی نو به آبشار. (به انگلیسی: A New Path to The Waterfall)
گردآورده ها
۱۹۸۸ در نوری دریایی: اشعار برگزیده. (به انگلیسی: In a Marine Light: Selected Poems)
۱۹۹۴ همهٔ ما: مجموعهٔ اشعار. (به انگلیسی: All of Us: The Collected Poems)
مقالات، اشعار، داستان ها (آثار چاپ نشده در مجموعه ها)
۱۹۸۳ آتش ها: مقالات، اشعار، داستان ها
۱۹۹۹ قهرمانی بس است، لطفاً
۲۰۰۰ اگر کارم داشتی تلفن کن