محمود حکیمی

حکیمی نویسنده، پژوهشگر ادبی- تاریخی و استاد دانشگاه در 9 شهریور 1323 در محله خراسان تهران در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد. نخستین آموزه های دینی را در هیات های مذهبی و در نشست های دینی مسجد لرزاده آموخت و در پنج سالگی به مدرسه ی آمادگی برهان رفت که از سوی شیخ علی اکبر برهان، امام جماعت مسجد لرزاده راه اندازی شده بود. حکیمی پس از یک سال و نیم تحصیل در مدرسه ی برهان به دبستان بندار رازی رفت. مطالعه مجلات دانش آموز در سر کلاس درس به پیشنهاد معلمان که وزارت و آموزش و پرورش آن را منتشر می کرد و تشویق معلمان و احداث کتابخانه در مدرسه باعث علاقه روزافزون حکیمی به کتاب و نوشتن شد و عشق خواندن و نوشتن را در او نهادینه کرد. حکیمی پس از گرفتن دیپلم به عنوان یکی از اعضای سپاه دانش به روستاهای کردستان رفت و در همان زمان نیز در برخی مجله ها، مانند کیهان بچه ها و امید ایران، داستان و مقاله می نوشت. مدتی در حوزه علمیه قم به تحصیل علوم دینی پرداخت. سپس ادامه تحصیل داد و فارغ التحصیل رشته زبان انگلیسی (کارشناسی ارشد) شد. به پیشنهاد آیت الله شهید بهشتی به آموزش زبان انگلیسی به طلبه ها در مدرسه فیضیه پرداخت و آن را تا دو سال ادامه داد.

حکیمی از مهرماه 1346 به استخدام آموزش و پرورش درآمد، اما کار نگارش مقاله و داستان را در ساعت های فراغت از کار ادامه داد. فوت پدر و گرفتاری های مالی که برای خانواده پیش آمد، باعث شد که حکیمی بر حجم کارهای ترجمه ای خود بیفزاید و در همان دوران بود که یکی از ناشران از او خواست کتاب هایی به زبان ساده پیرامون زندگی پیامبران بنویسد. از این رو، حکیمی کار مطالعه پیرامون زندگی پیامبران را آغاز کرد و کتاب قصص قرآن، شروع کرد. سپس به مطالعه ی قرآن و کتاب های تورات و انجیل پرداخت و پیرامون آیین هایی ماند بودایی، هندو و شینتو نیز مطالعه کرد. با مطالعه ی کتاب تاریخ تمدن ویل دورانت گرایش او به مطالعه ی تاریخ نیز بیش تر شد.

اولین اثر خود را تحت عنوان"غروب بیمار"در 1351 به چاپ رساند و در مجله های مکتب اسلام، نسل جوان، نسل نو، مکتب تشیع و پیام شادی داستان هایی با مفاهیم دینی می نوشت که با استقبال نوجوانان رو به رو شد. داستان های "سوگند مقدس"، "طاغوت"، "دلاوران عصر شب"، "سلحشوران علوی"، "شهدای فخ"، "سرودهای رهایی"، "نقاب داران جوان"، "وجدان"، "مسلمان شجاع" و "اشراف زاده ی قهرمان" از آن جمله اند. فعالیت اصلی حکیمی پس از انقلاب تالیف مجموعه ای به نام "تاریخ تمدن جهان" است که جلد اول آن در 1360 چاپ شد و در حال حاضر 21 جلد آن منتشر شده است. داستان" تلاش برای آزادی" (1351) حکیمی به کتاب ادبیات فارسی مقطع اول راهنمایی اضافه شد. این داستان درباره حمله مغولان به شهر هرات و مقاومت چهار نفر از مسلمانان در برابر آنهاست. همچنین یکی از تحقیقات حکیمی پیرامون بررسی سبک نوشتاری شهید مطهری در کتاب داستان راستان است که حکیمی از حکایت های آن به عنوان درسی تاریخی برای عموم مردم یاد می کند. او تالیف داستان هایی چون "سوگند مقدس"، "سلحشوران علوی"، "طاغوت" و "نقابداران جوان" را وامدار مطالعه آثار آن استاد شهید می داند. حکیمی از پرکارترین نویسندگان کتاب کودک و نوجوان نیز هست که برخی از آثار او، مانند داستان هایی از زندگانی امیرکبیر از شمارگان بالایی برخوردار شده است. او در سال 1382 به خاطر نگارش ده ها مقاله و چاپ دو کتاب پیرامون زندگانی امام حسین(ع) و قیام عاشورا، به عنوان خادم فرهنگ عاشورا شناخته شد و لوح تقدیر از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کرد. او در پنجمین جشنواره شهید رجایی نیز به عنوان پیشکسوت برگزیده ملی در محور هنری و ادبی شناخته شد.

حکیمی پس از انقلاب اسلامی مدتی را در جایگاه معاونت دفتر انتشارات کمک آموزشی خدمت کرد و پس از شرکت در کلاس های آموزش ویراستاری انتشارات سمت، از سال 1362 تا 1365 به عنوان ویراستار کتاب های درسی علوم انسانی دفتر تالیف کتاب های درسی به کار پرداخت و نزدیک 62 کتاب درسی را ویرایش کرد. در این زمان ریاست کتابخانه ی سازمان پژوهش و برنامه ریزی درسی را نیز بر عهده داشت. او از 1365 به سازمان آموزش کودکان و دانش آموزان استثنایی رفت و سرپرستی واحد مطالعات و انتشارات آن سازمان را بر عهده گرفت. طی 2 سال فعالیت در آن سازمان علاوه بر ویرایش کتاب های آن سازمان، چند کتاب، از جمله دو کتاب برای کودکان و دانش آموزان استثنایی، ترجمه کردند. حکیمی از 1366 در مدرسه ی نابینایان خزائلی به آموزش زبان انگلیسی، ادبیات و تاریخ پرداخت. از 1367 به تربیت معلم تهران رفت و به آموزش روش تحقیق و مرجع شناسی به دانشجویان مرکز تربیت معلم تهران پرداخت. او از 1375 به عنوان معلم اعزامی به امارات متحده عربی رفت و 2 سال را در مدرسه های ایرانیان در دبی و شارجه به آموزش پرداخت. او در مهرماه 1377 پس از بازگشت از امارات بازنشسته شد و از آن زمان بر فعالیت های پژوهشی و نگارشی خود بیش از پیش افزودند.

حکیمی معتقد است بسیاری از نویسندگان بدون مطالعه و تحقیق در مورد نهضت حسینی به خلق اثر می پردازند و داستانی تخیلی که به دور از اصول مذهبی است، خلق می کنند. در داستان های تاریخی و نهضتی – به ویژه نهضت بزرگ و عظیم عاشورا- نباید چاشنی بی حد و اندازه تخیل را وارد کنیم، به محض اینکه داستان و رمان های مذهبی را با تخیل بیامیزیم تحریف تاریخی آغاز می شود. فقط نویسنده ای که ذهن خلاق داشته باشد، می تواند بدون تحریف و با زبردستی تمام داستان را بنگارد.

برخی آثار او عبارتند از:

محمود حکیمی، شهدای فخ، نشر جهان آرا، 1353.
محمود حکیمی، سلحشوران علوی، دارالتبلیغ اسلامی، 1357.
محمود حکیمی، علی(ع) انسان کامل، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1380.
محمود حکیمی، وجدان، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1368.
محمود حکیمی، به سوی ساحل، انتشارات امیرالمومنین، 1362.
محمود حکیمی، داستان های آموزنده برای کودکان، انتشارات امید، 1352.
محمود حکیمی، پیام آور محبت، انجام کتاب، 1365.
محمود حکیمی، عبدالله دریایی و عبدالله زمینی، فرجام کتاب، 1365.
محمود حکیمی، طاغوت، انتشارات جهان آرا، 1365.
محمود حکیمی، پیکار سرنوشت، انتشارات جهان آرا، 1357.
محمود حکیمی، در سرزمین یخبندان، انتشارات امید، 1353.
محمود حکیمی، فرار از ظلمت، انتشارات امید، 1362.
محمود حکیمی، غرور و قدرت، انتشارات امید، 1361.
محمود حکیمی، سوگند مقدس، دارالتبلیغ اسلامی، 1355.
محمود حکیمی، پرواز به سوی سیاره ی آزادی، انتشارات امید،1361.