حسن بهشتی پور

تحلیل گر مسائل سیاسی

ایشان در وبلاگ خود اینگونه خودشان را معرفی کرده اند:
درچهار راه تیر دوقلو محله میدان خراسان در جنوب تهران بدنیا آمدم .از همان کودکی توسط پسر دایی پدرم مرحوم کاوه منزوی به مطالعه کتاب علاقه مند شدم .این در شرایطی بود که یکسال بعد به مدرسه رفتم . سال سوم ابتدای را که تمام کردم در تابستان جهشی دو سال درسی را در سه ماه خواندم و در امتحانات پایان دوره ایتدای در شهر یور همان سال قبول شدم . این اولین و آخرین تجربه جهشی خواندن درس در زندگیم بود . در سالهای دبیرستان به زور درس می خواندم بیشتر مطالعه آزاد داشتم در هر زمینه ای که فکر می کردم به درد دنیا و آخرتم می خورد . کتاب می خواندم . ابتدا به جغرافیا و تاریخ علاقمند شدم هر کتابی که در این دو رشته گیرم می امد می خواندم . در دوره نوجوانی سخت به کتاب خواندن علاقه مند بودم از پول توی جیبی که دو ریال در روز بود کتابهای کودکان و نوجوانان را می خریدم . در همین دوران با صمد بهرنگی در کتابخانه کانون پؤورش فکری کودکان و نوجوانان در پارک بیسیم نزدیک منزل پدری ام، آشنا شدم .کتابهای او مرا هم سیاسی کرد .بعدها جلال آل احمد و کتابهای او برایم جذاب شد در دوران راهنمایی با همسایه روبروی منزل پدری ام مرحوم محسن هنرمندی آشنا شدم او دانشجو علم و صنعت بود ودردهه طوفانی سالهای پنجاه به من ریاضی درس می داد . در ریاضیات به شدت ضعیف بودم فکر می کنم فهم ریاضی ام در حد صفر باشد . محسن هنرمندی که روحش شاد باشد از بچه های مذهبی دانشگاه علم و صنعت بود او مراباکتابهای شریعتی آشنا کردکتابها را برای من می خواند بدون آنکه نام نویسنده را برایم بگوید (احتیاط می کرد) . فهم مطالب شریعتی در سن دوازده و سیزده سالگی برای من بسیار دشوار بود او با حوصله پارگراف به پارگراف موضوعات را برایم شرح می داد . نمی دانم او چقدر احساس مسئولیت می کرد و چقدر انرزی داشت فقط می دانم این کار او باعث شد زندگی من تغییر کند . در دوران دبیرستان حسابی سیاسی شده بودم و حرفهای گنده تر از دهنم می زدم اما به خوبی می فهمیدم چه می گویم طوطی وار تقلید نمی کردم . از دبیرستان روزبه بخاطر اینکه در روز رفع خطر از جان شاه در پانزده بهمن بجای جاوید شاه شاشید شاه می گفتم اخراج شدم و مجبور شدم به دبیرستان مروی بروم سال سوم دبیرستان بودم که انقلاب پیروز شد.