نوئل کرول

نوئل کرول (به انگلیسی: Noel Carroll) (زادهٔ ۱۹۴۷) فیلسوف آمریکایی، نظریه پرداز هنر و سینما و روزنامه نگار است. او دکترای مطالعات سینمایی خود را در سال ۱۹۷۶ از دانشگاه نیویورک و با دفاع بر روی تز تحلیل فیلم ژنرال باسترکیتون دریافت کرد. او همچنین دکترای فلسفه اش را در سال ۱۹۸۳ از دانشگاه ایلی نیوز شیکاگو دریافت کرد. او در زمینه های فلسفهٔ هنر، تئوری رسانه ها و فلسفهٔ تاریخ فعالیت کرده است. او در حال حاضر استاد دانشگاه تمپل در فیلادلفیا است. به عنوان یک روزنامه نگار او مقلات بسیاری در نشریات شیکاگو ریدر، تالار هنر، در زمان ما، مجلهٔ رقص، اخبار هفتگی سوهو و صدای روستا منتشر کرده است.

نوئل کرول در کنار نظریه پردازان دیگری چون دیوید بوردول، گرگوری کوری، توربن گوردال، ادوارد برانیگان، موری اسمیت و کریستین تامسون در زمرهٔ نظریه پردازان نظریهٔ شناختی محسوب می شوند. یعنی نوعی شکل گرایی که تفسیرهای روانکاوانه و نشانه شناسانه را کنار می گذارد. کرول از این جهت مبدع پسانظریه است. پسا نظریه نوعی نظریهٔ سینمایی است که به با تحلیل های تأویلی، روانکاوانه، نشانه شناسی و زبان شناسی مخالف است و خاصه نگاه و نگرش طرفداران ژاک لاکان، رولان بارت و لویی آلتوسر را در سینما نمی پذیرد. کارول به جای اینگونه نگرش ها به نوعی تفسیر از کنش گری عقلانی معتقد است. او باور دارد که این کنش گری عقلانی که بشر در زندگی روزمره انجام می دهد، مساوی کنش گری عقلانی مخاطب فیلم برای فهم فیلم است. از این رو برای کارول تحلیل نظام شناختی و فیزیولوژیکی انسان در درک و فهم فرایند تماشاگری در سینما راه حل اساسی است.

گزیدهٔ کتاب شناسی:
مسایل فلسفی نظریه کلاسیک فیلم (۱۹۸۸)
فیلم های رازآمیز: هوس ها و سفسطه ها در نظریهٔ فیلم معاصر (۱۹۸۸)
فلسفهٔ وحشت یا تناقض قلب (۱۹۹۰)
نظریه پردازی در باب تصویر متحرک (۱۹۹۶)
پسا نظریه: بازسازی نظریه فیلم (۱۹۹۶) همراه با دیوید بوردول
فلسفهٔ هنرهای توده ای (۱۹۹۸)
تفسیر تصویر متحرک (۱۹۹۸)
فلسفهٔ هنر: دیباچهٔ معاصر (۱۹۹۹)
نظریهٔ هنر معاصر (۲۰۰۰)
فراسوی زیبایی شناسی: مقالات فلسفی (۲۰۰۱)
کابرد تصویر متحرک (۲۰۰۳)
فلسفه فیلم و تصویر متحرک (۲۰۰۶)
فلسفهٔ تصویر متحرک (۲۰۰۸)