عبدالله قوچانی

عبدالله قوچانی، متولّد شهر بغداد در کشور عراق، از پدر و مادری ایرانی است. تحصیلات لیسانسش را در عراق تمام کرده و هم زمان با روی کار آمدن صدام در عراق، پدرش به ایران باز می گردد، امّا عبدالله به بهانۀ تحصیل به همراه بقیۀ خانواده در عراق می ماند و همین امر موجب تسلّط بیشتر وی به زبان عربی نسبت به زبان فارسی می شود. وی در سال 1351 برای اوّلین بار به ایران می آید. در ابتدای بازگشت به ایران، فارسی اش اصلاً خوب نبود و به این دلیل که در منزل به زبان فارسی صحبت نمی کردند، تنها با فارسی دست و پاشکسته ای که با مادربزرگش حرف می زده، کلمات را همان طور که می شنیده به اشتباه بیان می کرده است. بعد از بازگشت به ایران و گذراندن دورۀ سربازی، در سال 1355 به عنوان دبیر زبان عربی استخدام و در شهرستان تربت جام مشغول کار می شود. اما به علّت دوری از خانواده -که آن زمان در تهران بودند- از آموزش و پرورش استعفا داده، به تهران باز می گردد.
پس از بازگشت به تهران مدّتی بیکار بوده تا اینکه در مرکز باستان شناسی استخدام می شود. در سال 56 به پیشنهاد رئیس وقت مرکز باستان شناسی، مشغول کار روی "خط" شده و کتیبه خوانی میکرده زیرا به زبان عربی تسلّط داشته است.