سید مرتضی حسینی نجومی

آیت الله سید مرتضی نجومی (۲۶ بهمن ۱۳۰۷ در کرمانشاه - ۲۵ آبان ۱۳۸۸) از هنرمندان و مفسران قرآن ایرانی بود. وی عضو پیوسته فرهنگستان هنر و چهره ماندگار هنر ایران بود.

در آثار به ثبت رسیده از او می توان به مجموعه عکسی از آثار خطی او، چند رساله ارزشمند با عناوینی چون: «رساله بعد معنوی هنر خط، رساله التصویر و التمثیل، رساله الغناء، رساله النجاسه الخمر، تفسیر سوره مؤمن و رساله ای در تعظیم شعائر اسلامی» اشاره کرد.
او از برترین های هنر خوشنویسی جهان بود و نزد خطاطان بزرگی همچون هاشم بغدادی به تمرین و ممارست پرداخت تا در انواع خطوط اسلامی خطاطی چیره دست شد. او همچنین در تذهیب و تشعیر و تجلید و گل و بوته سازی آثار جاودانه ای پدید آورد. وی به عنوان یکی از چهره های ماندگار ایران در عالم هنر، مورد تقدیر قرار گرفت.

در ۵ آذر ۱۳۰۷ زاده شد و تحصیل علوم حوزوی را نخست نزد پدرش و دیگر اساتید کرمانشاه آغاز کردند و با تأسیس حوزه علمیه کرمانشاه در مسجد حاج شهبازخان نزد اساتیدی چون آقا میرزا ابراهیم پورمعتمد، حاج سیدمحمود معصومی لاری و حاج شیخ حسن حاج آخوند تحصیلات دینی را ادامه داد. او در سال ۱۳۲۹ خورشیدی (۱۳۶۹ قمری) به شهر نجف رفت و در مدارس سیدمحمد کاظم یزدی، مدرسه آیت الله آخوند خراسانی، مدرسه «مرحوم حاج میرزا حسین حاج میرزا خلیل» و مدرسه مرحوم آخوند به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و به درجه اجتهاد رسید. در سال ۱۳۴۹ در پی اخراج ایرانیان مقیم عراق توسط ارتش بعث، آیت الله نجومی به کرمانشاه مراجعت و از آن پس عمر در کرمانشاه اقامت گزید و فعالیت های هنری خود را پی گرفت تا جایی که یکی از چهره های پرنفوذ معنوی شهر به شمار می رفت. او صبح روز ۲۵ آبان ۱۳۸۸، در سن ۸۱ سالگی در شهر کرمانشاه درگذشت.

در آثار به ثبت رسیده از او می توان به مجموعه عکسی از آثار خطی او، چند رساله ارزشمند با عناوینی چون رساله بعد معنوی هنر خط، رساله التصویر و التمثیل، رساله الغناء، رساله النجاسه الخمر، تفسیر سورهٔ مومن، و رساله ای در تعظیم شعائر اسلامی اشاره کرد.

او در ذیل بخش آثار و تالیفات چنین آورده است: «مطلبی را اینجا تذکر دهم و آن اینکه ما از اول بفکر کتاب نویسی یا اگر جسارت نباشد بفکر خودنمائی و تالیف و تصنیف نبودیم و همیشه می گفتیم مردی در فهمیدن کلمات بزرگان و محققان عظیم ماست لذا چندان رغبتی به نوشتن کتاب مستقل نداشتیم» هرچند که او بسیاری از آثار بزرگان را استنساخ کرد که از جملهٔ آن ها ریاض العلمای مرحوم عبدالله افندی، رسالهٔ صحیحه از میرزای زنجانی و چند اثر دیگر را می توان نام برد.او در خصوص ویژگی های هنری خود و خانواده اش چنین نوشته است: «در خاندان ما هنرهای زیبا جایگاه ویژه ای دارد و هنرمند خوشنویس، نقاش و صحاف زیاد داشته ایم، مرحوم جدم آقای میرزا اسماعیل که در ابتدای کلام ترجمه حال ایشان را آوردم از خوشنویسان بسیر خوبیبودند که انواع خطوط را بسیار استادانه می نوشتند و آثار بسیار ارزشمندی در این زمینه دارند که همراه برادرش آقا میرزا رضای منجم باشی از شاگردان میرزا محمد علی خوشنویس کرمانشاهی بوده اند.» آقا سیف السادات، سید میرزا عبدالرحمن نجومی، سید میرزا محسن و سید محمد صالح سیف السادات، سید نصر الله نجومی و سید میرزا حسن نجومی و سید هادی و مهدی نجومی و آقا سید محمد جواد نجومی پدر گرانقدر وی نیز از هنرمندان این خانواده هستند.

خود او نیز از برترین های هنر خوش نویسی جهان بود که تابلوهای زیبایی از او به جا مانده است. او نزد خطاطان بزرگی همچون هاشم بغدادی و احمد نجفی به تمرین و ممارست پرداخت تا در انواع خطوط اسلامی استاد و در خط نسخ و ثلث صاحب نام شد و در تذهیب و تشعیر و تجلید و گل و بوته سازی آثاری ماندگار پدید آورد. در سال ۱۳۵۷ خورشیدی (۱۳۹۸ هجری قمری)، احمد معصومی زنجانی اجازه ای عربی در عالم خط برای او نوشت. او لوح تقدیر در نخستین گردهمائی و جشنواره خوشنویسان جهان را از آن خود نمود و نیز بعنوان چهرهٔ ماندگار ایران در عالم هنر مورد تقدیر قرار گرفت.

وی سرانجام در ۲۵ آبان ۱۳۸۸ در سن ۸۱ سالگی و در منزل شخصی خود در کرمانشاه درگذشت.