«مفضل بن عمر جعفی کوفی» از شاگردان و از یاران صدیق امام صادق و امام کاظم علیهم السلام بود و نزد ائمه اطهار علیهم السلام جایگاهی ویژه داشت. مفضل نماینده خاص امام صادق علیه السلام در کوفه بود و با اموال امام علیه السلام مشکلات شیعیان آن سامان را حل و فصل می کرد. این مرد بزرگ، رازدار حضرت صادق علیه السلام بود؛ امام علیه السلام چهار روز پیاپی درباره توحید با وی به گفتگو پرداخته، فرمان داد آن را بنویسد و در بین مردم منتشر کند. حضرت در پایان این گفتار طولانی، فرمود: «مفضل! هرگاه خواستی، برو و بیا که تو همنشین مایی. تو نزد ما منزلتی والا داری، جایگاه تو در قلب مومنان چون آب برای تشنه است».
مفضل در اواخر قرن اول یا آغاز قرن دوم هجری، در شهر کوفه به دنیا آمد. وی در قرن دوم هجری زندگی کرد. در پرتو تربیت امام صادق و امام کاظم علیهم السلام بالید و در زمان امامت امام هفتم علیه السلام، دنیا را وداع گفت. شیخ طوسی هنگام شمارش اصحاب امام کاظم علیه السلام از شخصی به نام محمد ابن مفضل بن عمر نام می برد که احتمالا از فرزندان مفضل شمرده می شود.
انامش «مفضل»، نام پدرش «عمر» و کنیه اش «ابومحمد» یا «ابوعبدالله» است. در کتاب های رجالی و اسناد روایات با نام های «مفضل بن عمر»، «المفضل الجعفی»، «المفضل بن عمر»، «ابوعبدالله»، «ابومحمد جعفی» و «مفضل بن عمر الجعفی الکوفی» از وی یاد شده است.
