آیت معروفی

با سلام.

کتاب شانه ی شم شی را خواندم.
بسیار زیبا بود البته کمی با واقعیات اتفاق افتاده مقایرت داشت.

من فکر میکنم نویسندخ بیشتر نوشته ها و ماجراهای اتفاق افتاده را از روی تحقیقات و منابع مختلف نکارش کرده.

ایکاش کمی هم خود به تحقیق میپرداخت. البته پس از فیلم توهین آمیز چ که دقیقا ارتش را هدف قرار داده بود و هر چه دلش خواسته بود ارتش و ارتشیان را کوبیده بود . باز جای شکرش باقی است که این کتاب واقعیات بیشتری را به علاقه مندان نشان میدهد.

مطمئن باشید بدون حمایت مردم شهر امکان نداشت این شهر چند بار اشغال و یا محاصره شود.

مردم پاوه گویا دروغ ها و وعده های گروهکها را خورده بودند و بیشتر حالت بی طرفی را در این ماجراها داشتند و در پاره ای از مواقع کمکهایی هم به آنان کردند به مانند خیلی از شهرها و روستاهای کوچک و بزرگ منطقه ضد انقلاب از سادهگی و بی اطلاعی مردم سوء استفاده کرده و به اغفال آنان پرداخته بودند. مردم میانه خوبی با سربازان و پرسنل ژاندارمری نداشتند و حتی هنگامی که جنگ ایران و عراق شروع شد روستاهای کوچک مرزی و شهرهای دیگر مرزی نه تنها تخلیه نشد بلکه زندگی بسیار پر شورتر از سابق ادامه پیدا کرد.

بیاد دارم هنگامی که شهر پاوه هدف بمباران هوایی عراق قرار میگرفت مردم ما را مقصر میدانستند و برخوردهای بسیار نادرستی با ما میکردند به طوری که جرات تردد انفرادی در شهر را نداشتیم و...
مدت 25 ماه از سربازی خود را در آن منطقه گذراندم. و فکر میکنم مردم پاوه از ساده ترین مسائل اتفاق افتاده در اطرافشان بخوبی آگاه بودند