محمد جواد جزینی در سال 1344 در روستای درچه اصفهان به دنیا آمد. مدرک فوق دیپلم روانشناسی با گرایش تربیتی را از دانشگاه شهید بهشتی گرفت. در رشته ادبیات فارسی تا مقطع کارشناسی تحصیل کرد و نویسندگی داستان کوتاه را به شکل غیر حضوری در دانشگاه ICS آمریکا گذرانده است. وی از سال 1366 شروع به همکاری با حوزه هنری کرد و به عضویت شورای سردبیری سوره بچه های مسجد، ماهنامه سوره و ادبیات داستانی رسید. سال ها مسئول آموزش داستان نویسی در حوزه هنری و مؤسس هنرستان ادبیات داستانی بود. از جمله آثار محمد جواد جزینی که به طور عمده در زمینه دفاع مقدس است، می توان به "ایل بی سوار"، "خداحافظ قهرمان" ، مجموعه داستان "آب، باد آتش" مجموعه داستان "تابستان پر ماجرا"، "از حاشیه تا متن"، پژوهش "کتاب خرمشهر" اشاره کرد.
"تاریخ تحلیلی رمان جنگ" اثری است از جزینی که کاری پژوهشی و در ارتباط با رمان های نوشته شده با موضوع ادبیات دفاع مقدس است که تمامی رمان های منتشرشده در این حوزه را از سال های 1359 تا 1385 مورد برررسی قرار داده است. این کتاب در مقام یک تحقیق درباره ادبیات پایداری از منظر تاریخی، تحلیلی و نیز مقایسه های آماری به بررسی آثار تولید شده پیرامون ادبیات پایداری می پردازد. در این تحقیق حدود 100 اثر بلند داستانی در قالب رمان از نظر ساختار و شرایط شکل گیری مورد بررسی قرار گرفته است.
مجموعه داستان "کسی برای قاطر مرده گریه نمی کند"؛ جدیدترین کتاب جزینی است. این کتاب به مضامینی اجتماعی و وضعیت زندگی انسان معاصر امروز پرداخته است. زبان و روایت مهم ترین عناصر این داستان ها هستند. جزینی معتقد است: "در داستان های جنگ، به نوعی با داستان ضد جنگ مواجهیم به این معنا که اگر روایت غالب ادبیات متعهد، روایتی در ستایش جنگ است، من روایت تلخ تری از جنگ در این داستان ها ارائه کرده ام."1 وی یک دوره ی ده جلدی به نام "آشنایی با گونه های داستان کوتاه" را در راه انتشار دارد که جلد اول آن تحت عنوان داستان های پلیسی منتشر شده است. داستان های مینی مالیستی، داستان های جادویی و داستان های کودک و نوجوان، عناوین دیگر این مجلات است.
بخش مهم و کلیدی داستان "آب، باد، آتش" محمد جواد جزینی بر دوش گفت و گو قرار دارد که با هوشیاری و مهارت هنری ساخته شده است. ترکیب بندی و ساختار داستان آمیخته ای از واقعیت و خیال است که به گونه ای نمادین ارائه شده است. او عنوان داستانش را از سه عنصر از عناصر اربعه انتخاب کرده است که عنصر چهارم یعنی خاک به مفهوم سرزمین و وجود آدمی نهفته است. آدمی که اسیر دشمن شده است و وجودش و سرزمینش مورد حمله دشمن قرار گرفته است و این اسارت برای او تن مجروح را به بارآورده و تشنگی و تکرار آن که مدام درذهن خواننده با کلمه آب تکرارمی شود، عنصری دیگر از حیات است. باد ( نشانه رهایی) و آتش (نشانه روشنی) را در این داستان جنگ تداعی می کند.
