محمدجواد محبت

کودکی و تحصیلات را در کرمانشاه گذراند و سپس به عنوان معلم در روستاهای قصر شیرین به خدمت مشغول شد. شعرهای او از سال ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۴ در مجلات توفیق، خوشه، روشنفکر، دریچه، تهران مصور و هفته نامه مشیر چاپ می شد. از سال ۶۲ به گروه مولفین کتاب های درسی پیوست و آثاری از او در کتاب های دوم، سوم و چهارم ابتدایی درج شد. محبت همچنین در زمینه نقد شعر و قصه نویسی فعال است. او از آغاز فعالیت خود تا به امروز با کانون شعرا و نویسندگان امور تربیتی اداره کل آموزش و پرورش کرمانشاه و انجمن های ادبی رشید یاسمی، شعر جوان و ادیبان ایران همکاری داشته است. وی یکی از چهار شاعری است که جایزه شعر فروغ به او اختصاص یافته است. وی از شاعران توانا و چهره های ماندگار و نام آشنای کرمانشاه و کشور است وی دارای دیپلم از دانشسرای مقدماتی است و پس از طی مراحل تحصیل به استخدام آموزش و پرورش درآمد.
تعدادی از آثار وی به شرح زیر هستند:

از خیمه
ای عاشورا
آن سوی چهره زرد خورشید
موج عطرهای بهشتی (سروده هایی برای مجمد)
خانهٔ هل اتی (شعرهای علوی)
آه... ایگریهٔ دل ناصبوران (شعرهای عاشورایی)
گلوی سبز آواز (مجموعه شعرهایی برای حضرت امام (ره))
خاطرات سبز (مجموعه شعر نوجوانان)
از مرزهای فریاد (دفتر سروده های انقلابی)
گزیده ادبیات معاصر (مجموعه شعر)
قلب را فرصت حضور دهید (مجموعه شعر)
آخرین کتاب در دست انتشار «اشک لطف می کند» نام دارد.