اُ.هنری

ویلیام سیدنی پورتر معروف به او.هنری در 11 سپتامبر 1862 در کارولینای شمالی در شهر گرینزبورو Greensboro بدنیا آمد. هنری در سه سالگی مادر خود را از دست داد پدرش دکتر سیدنی پورتر (1825-1888 ) و نامادریش ماری جین ویریجنیا اسویم پورتر(1833-1865) نام داشت. وی در 5 ژوئن 1910 درگذشت.

در سالهای جوانی مدت پنج سال در داروخانه عمومی خود به کار مشغول شد و آنگاه در سال 1882 به ایالت تکزاس رهسپار گردید. وی مدتی در بانکی به خدمت اشتغال داشت اما بواسطه یک اتهام واهی اختلاس بزندان افتاد. جریان از این قرار بود که او هنری به عنوان تحویدار بانکی در تگزاس مشغول خدمت بود اما دیری نگذشت که بانک مذکور ورشکست شد و مبلغ عظیمی کسر آورد. چون اتهام مستقیما متوجه او هنری بود ناچار دادستان علیه وی رای داد اما هنری از آن سرزمین گریخت و چندی در نیو اورلئان و سپس به کشور هندوراس در امریکای مرکزی رفت. او هنری پس از بازگشت بوطن که به خاطر بیماری همسرش صورت گرفت، در سال 1898 به مدت سه سال به زندان افتاد و این امر وقفه کوتاهی در زندگی ادبی او به وجود آورد پس از آزادی از زندان به نویسندگی روی آورد. پس از آزادی از زندان بود که آوازه شهرتش با نگارش داستانهای متعدد کوتاه و انتشار آنها در مجلات پرتیراژ نیویورک همه جا پیچید و قبل از آنکه وی به سن چهل و هشت سالگی بر اثر بیماری سل دیده بروی جهان بربندد متجاوز از ششصد داستان کوتاه کامل از خود به یادگار گذاشت.

"پزعالی"، "جاده های سرنوشت"، "داروی محبت"،"سنگهای غلطان"،"شهر آرام"،"چهار میلیون"،"چراغ قلب مغرب"، "اصلاح شده"، "اقامتگاه زمستانی"،"بعد از بیست سال"، "دستبرد بی نظیر"، "دوستان سان روزایو"، "یک هزار دلار"، "ارمغان موبد"، "انتخاب سوپی"، "دو قرص نان بیات"، "آواز شهر"، "شش ها و هفت ها"، "ولگردان و آوارگان" و "کار سخت" از آثار اوست. داستان "هدیه سال نو" The Gift of the Magiو "آخرین برگ" The Last Leaf معروف ترین داستان او هنری می باشد. هنری در داستانهای پر احساس و با تخیلات شورانگیز خود یک نوع حالت غیر مترقبه و ناگهانی دیده می شود که خواننده را غافلگیر می کند. او بیشتر از ششصد داستان نوشته است که احساسات و تخیلات بی نظیرش در سراسر آثارش مشهور است. آثار ادبی او طی سالها در دور وزنامه بزرک ایالت کارولینای شمالی به نام های Rolliod Stone و Daily Post به چاپ می رسید. منتقدین ادبی او هنری را یکی از پیشگامان بزرگ داستان نویسی کوتاه و آثارش را از جمله آثار فناناپذیر دنیای ادب می دانند.

داستان کوتاه "دو قرص نان بیات" او هنری این گونه آغاز می شود: "میچام صاحب نانوایی سر چهار راه بود. (از آن مغازه هایی که وقتی واردش می شوید و در را باز می کنید صدای جرینگ جرینگ زنگ به گوش می رسد). مارتا چهل ساله بود. دو هزار دلار در بانک داشت. به همراه دو دندان مصنوعی و قلبی آکنده از حس همدردی و دلسوزی. بسیاری از آدمهایی که ازدواج کرده اند از این بابت یعنی داشتن حس دلسوزی و همدردی به گرد پای مارتا هم نمی رسند. یکی از مشتریان نانوایی خانم مارتا مردی بود که هفته ای دو سه بار به مغازه می آمد و مارتا او را با دقت می پایید. مردی میان سال که عینک می زد و ریش قهوه ای اش را با دقت مرتب می کرد. مرد انگلیسی با لهجه غلیظ آلمانی صحبت می کرد. لباسهایش کهنه و مندرس بود. با آن همه آثار رفوکاری و چروک شدگی در لباسش مرتب به نظر می آمد و رفتارش بسیار معقول و مودبانه بود..."

همچنین آغاز داستان کوتاه "انتخاب سوپی" این گونه است: "سوپی روی یک نیمکت درمیدان مدیسون نیویورک نشست و به آسمان نگاه کرد. یک برگ خشک روی بازویش افتاد. زمستان از راه می رسید و او می دانست که باید هرچه زودتر نقشه هایش را اجرا کند. با ناراحتی روی نیمکت جابه جا شد. احتیاج به سه ماه زندان گرم و نرم با غذا و دوستان خوب داشت. معمولا زمستان هایش را این گونه سپری می کرد. و حالا وقتش بود، چون شبها روی نیمکت میدان با سه روزنامه هم نمی توانست از سرما خلاصی یابد. بنابراین تصمیمش را برای زندان رفتن گرفت و فوراً شروع به بررسی اولین نقشه اش کرد. نقشه ساده ای بود. در یک رستوران سطح بالا شام می خورد، سپس به آنها می گفت که پول ندارد و آنها پلیس را خبر می کردند. ساده وراحت بدون هیچ دردسری. با این فکر نیمکتش را رها کرد و آهسته براه افتاد..."