طاهره صفارزاده

او در 27 آبان 1315 در سیرجان در خانواده ای متوسط که پیشینه ای عرفانی داشتند متولد شد. در 6 سالگی تجوید و قرائت و حفظ قرآن را در مکتب محل آموخت . تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در کرمان گذرانید. از کودکی به شعر علاقه داشت و نخستین شعرش را در 13 سالگی سرود. در دوره دبیرستان یکی از اشعارش مورد توجه دکتر محمدابراهیم باستانی پاریزی که آن زمان در دبیرستان بهمنیار دبیر بود، قرار گرفت و این اتفاق منجر به اهدای جایزه یی توسط رئیس آموزش و پرورش استان کرمان به طاهره صفارزاده شد.بعد از دبیرستان در رشته زبان و ادبیات انگلیسی به تحصیل ادامه داد و پس از چندی به کار در یک شرکت بیمه و ضمنا تدریس پرداخت .سپس به عنوان کارمند دفتری در شرکت نفت به کار مشغول شد و پس از مدتی در همان شرکت به اداره نگارش و ترجمه و ویراستاری انتقال یافت . برای ادامه تحصیل به انگلستان و امریکا رفت و این آغاز ورود جدی او به عرصه نقد و به ویژه نقد ترجمه بود و پس از گرفتن مدرک دکترا و بازگشت به ایران به تدریس نقد ترجمه در دانشگاه پرداخت و بعدها کتابش با عنوان "اصول و مبانی ترجمه" و به عنوان یکی از کتاب های درسی در رشته زبان و ادبیات انگلیسی انتخاب شد.صفارزاده همزمان با تدریس در دانشگاه به سرودن شعر نیز مشغول بود اما شعرهایش به دلیل حساسیت هایی که برانگیخت، باعث اخراج او از دانشگاه شد.پس از پیروزی انقلاب شعر و اندیشه اش او را در موقعیتی متفاوت با موقعیت اش در پیش از انقلاب قرار داد و این بار در مقام رئیس دانشگاه شهید بهشتی و رئیس دانشکده ادبیات همین دانشگاه بار دیگر به این دانشگاه برگشت و به یکی از سیاستگذاران اصلی در زمینه تغییر برنامه های آموزشی دانشگاه های ایران بدل شد. در این سال ها به طور جدی به ترجمه و فعالیت های پژوهشی پرداخت. " صفارزاده" در شعر قالب های مختلف را از کلاسیک تا شعر سپید تجربه کرد. نخستین اشعارش را در قالب های کلاسیک سرود. آن گاه به شعر نیمایی روی آورد و سرانجام خود را در شعر سپید و شعری موسوم به شعر "طنین" تثبیت کرد و به یکی از شمایل های شعر دینی بدل شد. تاسیس "کانون فرهنگی نهضت اسلامی" توسط او و گروهی از نویسندگان و شاعران مذهبی همفکرش به پرورش حدود 300 هنرجو در رشته های مختلف از جمله داستان، شعر، تئاتر، سینما و... در این کانون منجر شد.طرح ترجمه به عنوان یک علم، محور برنامه های آموزشی صفارزاده در دوران فعالیت های دانشگاهی اش بود.در سال 1367 در فستیوال بین المللی شعر "داکا" ، صفارزاده در کنار پنج نفر دیگر به عنوان یکی از بنیانگذاران کمیته ترجمه آسیا انتخاب شد. در سال 1371 وزارت علوم و آموزش عالی او را به عنوان استاد نمونه برگزید و با ترجمه قرآن لقب "خادم القرآن" را از آن خود کرد.در سال 2006 سازمان نویسندگان آسیا و آفریقا ، صفارزاده را به عنوان شاعر مبارز و زن نخبه دانشمند مسلمان برگزید.طاهره صفارزاده اواخر عمر مشغول ترجمه نهج البلاغه بود که این ترجمه به دلیل بیماری و درگذشت او ناتمام ماند.
آثار :
رهگذر مهتاب (۱۳۴۱) چتر سرخ (به انگلیسی) (۱۳۴۷) طنین در دلتا (۱۳۴۹) سد و بازوان (۱۳۵۰) سفر پنجم (۱۳۵۶) حرکت و دیروز (۱۳۵۷) بیعت با بیداری (۱۳۶۶) مردان منحنی (۱۳۶۶) دیدار با صبح (۱۳۶۶) مردان منحنی (۱۳۶۶ )