آنتونیو بوئرو بایخو

آنتونیو بوئرو بایخو در 29 سپتامبر 1916 در اسپانیا متولد شد.
بایخو زندگی پرماجرایی را از سر گذرانده. در جوانی به دانشگاه هنرهای زیبای سن‌فرناندو رفت، اما به ارتش جمهوری‌خواهان می‌پیوندد و در جنگ داخلی به امداد پزشکی می‌پردازد. پدرش‌‌ را همان سال تیرباران می‌کنند. خودش هم در 1939 به اتهام «تبانی در شورش» به مرگ محکوم می‌گردد، اما با تخفیف مجازات به زندان می‌افتد و در آنجا با شاعر بزرگ اسپانیا میگل ارناندث دوستی صمیمانه‌ای برقرار می‌کند.
بایخو پس از آزادی از زندان به نویسندگی روی می‌آورد و نمایشنامۀ داستان یک پلکان را می‌نویسد و جایزۀ لوپه دوگا را برای آن می‌برد. نویسندگان اسپانیایی برای گریز از سانسور کشور را ترک کردند، اما بوئرو بایخو در اسپانیا ماند و با استفاده از سمبولیسم به انتقاد از دیکتاتوری فرانکو می‌پردازد.
در سال 1971 به عضویت فرهنگستان سلطنتی زبان درمی‌آید ودر تمام این سال‌ها جوایز بسیاری را به خاطر آثار و فعالیت‌هایش کسب می‌کند.
او برجسته‌ترین سیمای تئاتر مدرن اسپانیا در قرن بیستم است. قلم وی آدمی را توأمان به تفکر و لذت وا می‌دارد، می‌آشوبد و آرام می‌کند. در آثارش می‌توان قدرت ساختارپردازی ایبسن، نگاه تراژیک اونامونو، تعهد سارتر، بینش مبارزاتی‌ـ‌طبقاتی برشت و حتی معنازایی بکت را به روشنی و یکجا درک کرد و نیز استقلال فکری و هنری‌ای که خاص اوست و سبک بوئری را به‌وجودآورده‌است، برای یکبار نوشته شدن کافی بوده‌اند و برای بارها خوانده‌شدن کم.