شاهزاده شهید | یادداشتی بر کتاب «ادواردو» اثر بهزاد دانشگر

حتماً اسم "ادواردو آنیلی" یا به قولی مهدی آنیلی رو شنیدید؛ جوانی که به شاهزاده ایتالیا شناخته می شد. پدرش آن زمان صاحب فیات، باشگاه یوونتوس و کلی کارخانه و شرکت در ایتالیا بود. به قول معروف، جوانی که زندگی او برای خیلی ها آرزوست! این جوان ایتالیایی علی رغم تمامی این امکانات، مسیر حق را انتخاب کرد و برای آن هزینه هم داد. او تا آخرین لحظه پای عقیده اش ماند.
کتاب «ادواردو» توسط آقای "بهزاد دانشگر" به تحریر درآمده و توسط انتشارات «عهدمانا» به چاپ رسیده و این روز ها نیز توسط پویش مطالعاتی روشنا به مسابقه گذاشته شده است. این کتاب حدود 200 صفحه است.
داستان کتاب «ادواردو» از روز درگذشتِ مرموزِ ادواردو شروع می شود. در واقع مخاطب از گذشتۀ ادواردو فقط در داستانی که توسط دوستان و آشنایانِ ادواردو روایت شده، باخبر می شود.
کتاب از دو زاویه یا به قولی دو دوربین بیان می شود.
دوربین اول: گروه مستندساز ایرانی هستند که راهی ایتالیا می شوند تا پرده از مرگ مرموز ادواردو بردارند. راویِ این بخش یکی از اعضای تیم مستندساز، به اسم "حسین" است. افراد و وقایعی که توسط این گروه روایت می شوند، همه وجود خارجی دارند و تنها توسط نویسنده، به ماجرای نقل شده از این گروه، پر و بال داده شده است. حسین، راوی این قسمت از داستان، خود درگیر علاقه به دختری می شود که در پی ترغیب و تشرف او به آیین مسیحیت است؛ موضوعی که خیلی با اعتقادات حسین که زادۀ یک خانواده مسلمان و مذهبی است، جور در نمیآید. به نظر می رسد نویسنده سعی دارد با مقایسه شخصیت و بازگویی خاطرات ادواردو، به حسین کمک کند تا از سردرگمی خارج شود.
اما دوربین دوم: ماجرای تلاش ها ی یک خبرنگار و همکارِ اجباری اش برای کشف واقعیت مرگ ادواردو است. "جوآنی پوپو" خبرنگار معروف شهر و همکار اجباری اش "آنجلا" که به مرگ ادواردو مشکوک می شوند، تلاش می کنند با افراد، دوستان و همکاران ادورادو مصاحبه کنند؛ اما این کار راحت نیست و مافیای قتل ادواردو اجازه رسانه ای شدن خبرهای این تیم را نمی دهند و از طرفی مدارک نصفه و نیمه جوآنی او را سردرگم کرده، که دست تقدیر او را با تیم ایرانی روبه رو می کند. در جریان همین اتفاقات او به آنجلا همکار اجباری اش علاقه پیدا می کند، و بدین ترتیب بخش ها یی از کتاب را مهمان زندگی شخصی جوآنی و آنجلا هستیم. آنجلا در ادامه به شخصیت ادواردو علاقه مند می شود.
این کتاب برای جوانان و حتی نوجوانانی که شاید در بین یک سری انتخاب ها سردرگمند و برای رسیدن به آرزوهایشان ممکن است به برخی عقایدشان پشت پا بزنند، بسیار مفید باشد، چرا که ادواردو یا همان مهدی آنیلی علی ِرغم داشتن ثروت هنگفت و موقعیت اجتماعی خیلی بالا که دست یافتن به یک دهم آن ها آرزوی هر جوانی است، مسیر حق را انتخاب کرد و به تمام داشته ها یش پشت پا زد.
اما چند نکته درمورد نگارش کتاب:
از مزایای این کتاب می شود به مستند بودن داستان، قلم روان و جذاب نویسنده، صحنه سازی ها ی خوب از وقایع و محل آن ها و روایت ها ی متفاوت که باعث جذاب تر شدن داستان شده است، اشاره کرد. نویسنده از قالب دو جوان، یکی جوان ایتالیایی که دنبال سوژه ها ی ناب برای مشهورتر شدن است و جوان ایرانی که دغدغه ها ی معمول و عاطفی طبیعی خود را دارد، برای روایت داستان انتخاب کرده است.
اما به نظرم در این کتاب خود ادواردو مسئله نشده است! در واقع این ماجرای قتلِ خودِ اوست که مسئلۀ کتاب ماست! در بخش ها یی از متن شاید شما فراموش کنید که این داستان دربارۀ شخصی به اسم ادواردو است، چراکه قسمت ها یی از داستان به زندگی شخصیِ خبرنگارِ ایتالیایی و علاقه اش به آنجلا می پردازد و در بخش مستندسازان ایرانی مصائب و مشکلات آن ها طوری پررنگ می شود که خاطرات ادواردو به حاشیه می رود و موضوعیت خودش را از دست می دهد. به نظرم بهتر بود بیشتر به خصوصیات اخلاقی ادواردو، پیشینه اش و مبارزه او برای رسیدن به حق، روایت شود و مخاطب بیشتر با شخصیت ادواردو آشنا شود تا با ماجرای قتل و سختی ها ی راویان داستان که در پی اثبات این مدعا هستند.
همچنین در انتهای داستان مشخص نمی شود که ماجرای عشقِ حسین به چه سرانجامی می رسد؛ علی رغم این که کلی در داستان دربارۀ این علاقه می خوانید. و این که در نهایت ماجرای قتل ادواردو در ایتالیا که می توانست توسط جوآنی روایت شود که آیا به سرانجامی رسید یا داستان برای همیشه مسکوت می ماند.
در نهایت خداقوت عرض می کنم خدمت جناب آقای بهزاد دانشگر که این شخصیت مظلوم را به عنوان سوژه انتخاب کردند تا یک الگوی خیلی خوب به جوان ها ارائه کنند.