در مقدمه ای که زارع برای کتاب نوشته است؛ می خوانیم: «نخستین بار با خواندن مصاحبه کوتاهی از حجت الاسلام و المسلمین دعایی درباره ستون «دو کلمه حرف حساب»، به طور جدی، تصمیم گرفتم کیومرث صابری را بیشتر بشناسم. آقای دعایی در این مصاحبه گفته بودند که صابری در کل سال هایی که روزانه برای اطلاعات طنز می نوشت هرگز حق التحریری دریافت نکرد و در عوض درخواستش این بود که در نوشتن آزاد باشد و هیچ محدودیت یا سانسوری بر نوشته هایش اعمال نشود. با خواندن آن خاطره بسیار تحت تأثیر شخصیت گل آقا قرار گرفتم و مشتاق شدم بدانم او با استفاده از این آزادی چه نوع طنزی را ارائه کرده است. این گونه بود که شروع کردم به خواندن مقاله ها و نوشته هایی که دربارة کیومرث صابری و ستون طنزش، یعنی «دو کلمه حرف حساب»، نوشته شده بود.»