ماه در آینه

نامه ای که مریم برایم فرستاده، هنوز دارم. بارها و بارها آن را خوانده ام. وقتی دلتنگ او می شوم، خواندن نامه اش به من آرامش می دهد. نه فقط نامه اش، بلکه حرف هایش، رفتارش، مهربانی اش و خلاصه همه چیزش برای من و بچه های دیگر الگو است.

او جلوه گاه آرامش و خوشبختی است. ای کاش از پنجره زندگی فقط کوچه خوشبختی نمایان بود! کوچه ای با درختان بلند و سر به آسمان کشیده، با چشمه ای به رنگ خورشید و آسمانی به رنگ دریا. خانه هایی کوچک و سفید با پنجره هایی به رنگ سبز چمن زار و باغچه هایی پر از گل های امید، پر از شکوفه های قرمز و زرد و پر از نارون هایی که عطرشان فضای کوچه ها را پر از آبی کند. آبی به رنگ آب، به رنگ دریا و به رنگ زندگی. چه خوب بود، اگر باغچه ها پر بود از گل های مریم.