چریک پیر (خاطرات کیومرث جهان آرا)

نادرنیا، از کرمانشاه به منطقه آمده، و آن شب که کماندوهای عراقی حمله کرده بودند، در بین شبیخون خورده ها بود. همان طور که ایستاده بودم و به مجروح عراقی چشم دوخته بودم، ناگهان او را دیدم که خم شد و شروع کرد به مکیدن خون گلوی کماندوی مجروح عراقی!
به عزیزالله یاری گفتم: عزیز، نگاه کن؛ دارد خون یارو را می خورد.

رفتیم جلو و گفتیم : چه کار می کنی؟
فریاد می زد و میگفت: صدام خونت را می خورم!
بعد ناگهان روی سینه ی آن عراقی نشست و خرخره اش را جوید.

من و الله یاری، نادرنیا را از روی عراقی کشیدیم پایین، خیلی عصبانی بود مرتب می گفت: ولم کنید. این خود صدام است، و من باید او را بکشم! حیف است این متجاوزین با گلوله کشته شوند! باید گلوی این ها را با دندان جوید!
سرگرد حسابی قاتی کرده بود و ...!