نویسنده کتاب برای اولین بار تلاش نموده است جریان شناسی در ایران را روشمند نماید. علاوه بر آن برای کاربردی کردن روش های موجود در کتاب به «مطالعه موردی» برای هر روش پرداخته است.
مطالعه این کتاب به خواننده این امکان را می دهد که خود بتواند مربی و یا استاد جریان شناسی شود و به دیگران مراجعه ننماید. به تعبیر دیگر ماهیگیری را به مخاطب می آموزد.
تاکید بر اولویت اندیشه در شناخت جریانات از دیگر وجوه متمایز این کتاب می باشد.