علامه سید محمد حسین طباطبایی(ره) مانند دیگر بزرگان حکمت و عرفان با تلاش علمی و عملی خود این حقیقت را اثبات کرد که عرفان، راه جدا و بریده از قرآن و عترت نیست.
عرفان راهی مقابل قرآن و روایات نیست بلکه عرفا، با روش خاص خود، معارف قرآن و عترت را به صورت عمیق می فهمند و آنها را در قالبی منسجم و نظاممند بنام علم عرفان اسلامی ارائه می کنند.
همچنان که فقها، احکام عملی قرآن و عترت را با روش خاص خود می فهمند و آنها را در قالبی منسجم و نظاممند بنام علم فقه ارائه می کنند.
گرچه درباره عرفان علامه طباطبایی(ره) و زحمات عرفانی این عالم بزرگ، مطالب خوب و ارزشمندی بیان و نوشته شده اما هنوز احساس میشود زوایای عرفان حضرت علامه، بیشتر باید شرح و بیان شود و به طور واضح و روشن در یک مجموعه، تبیین گردد. به خصوص اینکه شارح و مبین این گونه مسائل باید خود عرفانی پخته و راه رفتهای سوخته باشد تا بتواند از عهده این مهم برآید.
اثر حاضر به بیان زوایایی از عرفان علامه طباطبایی از زبان استاد رمضانی می پردازد.