سامی الحاج در دسامبر 2001 در مرز پاکستان ـ افغانستان و درحالیکه مشغول تهیه گزارش برای شبکه تلویزیونی الجزیره بود، توسط ارتش پاکستان دستگیر شد. مقامات وقت پاکستان این روزنامهنگار سودانی را که با مدارک رسمی در حال سفر بود، به مقامات آمریکایی تحویل دادند.
با وجود مدارکی که هویت خبرنگاری سامی را تأیید میکرد، مقامات آمریکایی او را به بهانه همکاری با القاعده به گوانتانامو فرستادند. سامی مانند دهها انسان بیگناه دیگر، بعد از هفت سال از گوانتانامو آزاد شد؛ درحالیکه رنج شکنجههای بیامان و اعتصاب غذایی 16 ماهه از او مرد دیگری ساخته بود.
کتاب پیش رو، خاطرات او از آغاز مأموریتش برای پوشش خبری تحولات افغانستان تا لحظهای است که از گوانتانامو رها شده و قدم بر خاک خارطوم مینهد. او پس از خروج از هواپیما گفت: «پس از تحمل هفتسال تحقیر، سرکوب و بیعدالتی، آنهم بهخاطر گناه نداشتهام جز مسلمانبودن، حق دارم گریه کنم.»