شیرخدا علی علیه السلام

پیامبر(ص)، زخمی و مجروح، در میان دشمنان محاصره شد. دشمن دندان پیامبر(ص) را شکسته و با ضربه شمشیری، صورت حضرت را شکافته بود. دسته‌های 50 نفره به پیامبر حمله می‌کردند و علی(ع) فداکارانه آنها را عقب می‌راند تا آنجا که زخم‌های زیادی بر تن ابوتراب وارد شد و شمشیرش شکست.

پیامبر(ص) شمشیر خود را که «ذوالفقار» نام داشت، به دست علی(ع) داد. فرزند ابی‌طالب پهلوانانه به مبارزه ادامه می‌داد. در این هنگام جبرئیل بر پیامبر(ص) نازل شد گفت: «این نهایت فداکاری است که علی(ع) از خود نشان می‌دهد». رسول خدا(ص) فرمود: «هو مِنّی و أنا مِنه؛ علی(ع) از من است و من از علی(ع) هستم.»

جبرئیل گفت: «و من نیز از شما دو نفر هستم». سپس صدایی از آسمان شنیده شد که همه شنیدند:

«لا سَیفَ اِلاّ ذُوالفَقار، لا فَتی اِلاّ عَلی؛ شمشیری چون ذوالفقار نیست و جوانمرد شجاعی مانند علی(ع) وجود ندارد». سپس علی(ع)، پیامبر(ص) را عقب برد.