میان رشتگی و مسئولیت

میان‌رشتگی، رویکرد پساتوسعه به دانش است. غایت این رویکرد، مسئولیت در مقابل پیامدهای توسعه است. در میان‌رشته‌کاری به مرزهای دانش نزدیک می‌شویم و به شیوه تشریک مساعی نظرورزانه و کُنشگرانه برای مسائل و مشکلات نظری و عملی پاسخ و راه‌حل می‌یابیم و این همان میان‌رشتگی اثبات‌گرایانه است. این کتاب، برآیند پژوهشی است که هدف اصلی آن پرداختن به امکان میان‌رشته‌ای در دانشگاه‌های ایران و پاسخ به این پرسش است که حسب تجربه جهانی، میان‌رشته‌ها چگونه می‌توانند در ایران با موفقیت همراه شوند؟