نهج البلاغه

حضرت امیر المومنین علی (علیه السلام)، بی تردید امیر سخن و خداوندگار بلاغت است. کلام او در نزد سخن سنجانِ ظرافت بین، فراتر از بشر و فروتر از خداست.
قطعه ای از سخن او به دست هر بلیغ و خطیبی می افتاد به شگفتی فرو می رفت و دست به دست می گشت، تا این که دانشمند نامور قرن چهارم هجری -سید رضی- را توفیق رفیق گشت و با همت و ذوق فراوان، پاره ای از خطبه ها، نامه ها و کلمات قصار آن امام همام (علیه السلام) را گردآوری کرد و نام نهج البلاغه را بر آن نهاد.

اینک این کتاب عظیم افزون بر هزار سال است که در دست عالمان و حکیمان و سیاست مداران و مؤمنان است و هر کس به اندازه فهم خود از آن توشه بر می دارد. علاقه عالمان فارسی زبانِ عربی دان، سبب شد تا این اثر پرارج به فارسی ترجمه شود، همین علاقه، ترجمه های فراوانی را پدید آورد و هر یک به سهم خود در انتقال کلام امام علی (علیه السلام) به میان فارسی زبانان کوشیدند.

یکی از اینها ترجمه حاضر، به قلم دانشمند فقید محمد دشتی است. وی با دلبستگیِ فراوان و همتی مثال زدنی، برای ترویج و شرح و بسط آموزه های امیرمؤمنان علی (ع) کمر همت بست و از جمله ترجمه نهج البلاغه را نوشت.

برخی ویژگی های این ترجمه را میتوان چنین برشمرد:

قابل فهم برای عموم، تفسیر عبارت های مشکل، ثبت شأن نزول خطبه ها، نامه ها و حکمت ها، نام گذاری آن ها، مشخص کردنِ مرجع ضمیرها، آوردنِ نشانی آیات و روایات، عنوان دادنِ به مفاهیم نهج البلاغه، فهرست موضوعی و تفصیلی، آوردنِ اختلاف نسخه ها، مشخص کردن مخاطب های امام در نهج البلاغه، بررسی تطبیقی مکاتب و ادیان در پاورقی و … .