خاک، خون، پرتقال: مجموعه داستان نوجوان

نگاهم را دوخته ام به سمت چپ افق؛ خبری از سنگ خضر نبود. بی بی برایم گفته بود که خضر نبی ته دریا روی این سنگ سیاه می نشیند و برای برآورده شدن آرزوهای مردم دعا می کند. هر آرزویی که برآورده می شود، سنگ بالا می آید و آنهایی که به آرزویشان رسیده اند می توانند سنگ را ببینند. پوزخند زدم؛ معلوم است که من امروز نمی توانستم سنگ خضر را ببینم.